گناهان را از جهتي مي توان به دو دسته تقسيم كرد: مطلق و نسبي. مطلق گناهاني است كه از هر كس سرزند، گناه است و در خور مجازات مي باشد مانند شرك و كفر و ظلم وتجاوز.
گناه نسبي آن است كه گاه بعضي كارهاي مباح و يا حتي مستحب شايسته مقام افراد بزرگ نيست و آن ها بايد از اين گونه اعمال چشم بپوشند و به كار مهم تر بپردازند. در غير اين صورت ترك اولي كرده اند.
خواندن نماز مستحبي يا تشييع جنازه امري مطلوب و پسنديده است ولي جلسةعلمي كه در آن معارف الهي بيان مي شود، مهم تر از آن دو است. پرداختن به نماز مستحبي كه باعث ترك نمودن جلسة علمي گردد، ترك اولي است.
نمازي را كه ما مي خوانيم قسمتي از آن با حضور قلب و قسمتي بدون حضور قلب است. اين گونه نماز شايسته مقام شخصي چون پيامبر و علي(ع) نيست. او بايد سراسر نمازش غرق در حضور در پيشگاه خدا باشد. اگر غير اين كند حرامي مرتكب شده اما ترك اولي كرده است.
گاهي كاري افردي انجام مي دهد،آن كار پسنديده و ارزشمند است و ثواب فراوان دارد اما اگر همان كار را فرد ديگري انجام دهد، نه تنها پسنديده و مطلوب نيست بلكه انجام دهندةآن مستوجب ملامت و سرزنش است مثلاً براي ساختن يك بيمارستان از مردم تقاضاي كمك مي شود، شخص كارگري مزد يك يا چند روزش را مي بخشد. اين عمل نسبت به او ايثار است و داراي ثواب و حسنه مي باشد اما اگر يك ثروتمند اين مقدار كمك كند، نه تنها پسنديده نيست بلكه در خور ملامت و مذمت و نكوهش است. با اين كه كار حرامي نكرده است. بنابراين ترك اولي ترك وانجام ندادن كاري توسط افراد خاصي است كه توقع انجام آن عمل از آنان وجود داشت.
منبع : پاسخگو
