امام باقر (علیه السلام) خوش داشتن خوبى ها و نفرت از بدى ها را معیار شناخت خیر در وجود آدمى دانسته اند :« اذا اردْتَ انْ تَعْلَمَ انَّ فِیکَ خَیْراً فَانْظُر الى قَلْبِکَ فَانْ کَانَ یُحِبُّ اهْلَ طَاعَهِ اللهِ وَیُبْغِضُ اهْلَ مَعصِیَتِهِ فَفیکَ خَیرٌ وَاللهُ یُحِبُّکَ وَان کَانَ یُبْغِضُ اَهْلَ طاعَهِ اللهِ وَیُحِبُّ اهْلَ مَعصِیَتِهِ فَلَیْسَ فِیکَ خَیْرٌ وَاللهُ یُبْغِضُکَ وَالمَرءُ مَعَ مَنْ احَبَّ » 5) .
هنگامى که مى خواهى بدانى در وجودت خیر هست به قلبت نظر کن ، اگر اهل طاعت خدا را دوست دارى و اهل نافرمانى اش را دشمن دارى ، پس در تو خیر وجود دارد و خدا تو را دوست دارد واگر با اهل طاعت خدا دشمنى و اهل معصیت را دوست دارى در تو خیرى وجود ندارد و خدا دشمن توست و انسان با همان کسى است که او را دوست دارد .آنان که براى خدا و در راه خدا با یکدیگر دوستى دارند در قیامت از عنایت ویژه حق بهره مند مى شوند .عبدالله بن مسعود از پیامبر اسلام (صلى الله علیه وآله) روایت مى کند که آن حضرت فرمود :« المُتَحابُّونَ فِى اللهِ عَزَّوَجَلَّ عَلى اعْمِدَه مِنْ یَاقُوت اَحْمَرَ فِى الجَنَّهِ یُشْرِفُونَ عَلى اهْلِ الجَنَّهِ فَاذَا اطَّلَعَ احَدُهُم مَلاََ حُسْنُهُ بُیُوتَ اهْلِ الجَنَّهِ فَیَقُولُ اهْلُ الجَنَّهِ : اخْرُجُوا نَنْظُر المُتَحابّینَ فِى الله عَزَّوَجَلَّ قَالَ : فَیَخْرُجُونَ وَیَنْظُرُونَ الَیْهِم احَدُهُمْ وَجْهُهُ مِثْلُ القَمَرِ فِى لَیْلَهِ البَدْرِ ، عَلى جِبَاهِهِمْ : هَولاَءِ المُتَحَابُّونَ فِى اللهِ عَزَّوَجَلَّ » 6) .آنان که در راه خدا دوستى مىورزند در بهشت بر پایه هایى از یاقوت سرخ قرار دارند ، بر اهل بهشت مشرف اند . هرگاه یکى از آنان آشکار شود زیبایى اش خانه هاى اهل بهشت را پر مى کند ، پس اهل بهشت مى گویند : از خانه ها بیرون آیید تا دوستداران در راه خداى عزوجل را ببینیم ، بیرون مى آیند و به تماشاى آنان مى نشینند ، هر یک را مى بینند صورتش چون ماه شب چهارده است ، بر پیشانى آنان ثبت است که : اینان دوستداران براى خدا و در راه خدا هستند .
