پیامبر اسلام (صلى الله علیه وآله) امت را به معاشرت با چنین انسان هاى بزرگوارى ـ که به تعبیر حضرتش خیر عظیم الهى است ـ ، ترغیب و تشویق نموده است و در روایتى به ارزش چنین رفاقتى اشاره کرده است :« مَن آخى اخاً فِى اللهِ رَفَعَ اللهُ لَهُ دَرَجَهً فِى الجَنَّهِ لاَیَنَالُهَا بِشَىء مِنْ عَمَلِهِ » .کسى که معاشر و دوستى را براى خدا برگزیند ، و براى جلب خوشنودى خدا با برادر مومنش به رفاقت و دوستى برخیزد ، خدا در بهشت ترفیع مقامى به او عنایت مى کند که به چیزى از عملش به آن مقام نمى رسد .
دوستى و معاشرت در راه خدا و براى خدا و به خاطر به دست آوردن خوشنودى خدا با کسانى که واجد شرایط دوستى اند از چنان ارزشى برخوردار است که رسول خدا (صلى الله علیه وآله) درباره آن مى فرماید :« یُنْصَبُ لِطَائِفَه مِنَ النّاسِ کَراسىَ حَوْلَ العَرْشِ یَوْمَ القِیَامَهِ ، وُجُوهُهُمْ کَالقَمَرِ لَیْلَهَ البَدْرِ یَفْزَعُ النّاس وَلاَ یَفْزَعُونَ وَیَخَافُ النّاس وَلاَ یَخَافُونَ ، هُم اولیاءُ اللهِ لاَخَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلاَهُمْ یَحْزَنُونَ ، فَقِیْلَ مَنْ هُمْ یَا رَسُولَ اللهِ ؟ قَالَ هُمُ المُتَحَابُّونَ فِى اللهِ » .در قیامت براى گروهى از مردم تخت هایى در اطراف عرش نهاده مى شود ، چهره آن گروه چون ماه شب چهارده است ، مردم در هراسند و آنان نمى هراسند ، مردم دچار ترس اند و آنان نمى ترسند ، اینان دوستان خدایند که ترس و غمى بر آنان نیست ، گفتند : اى پیامبر خدا ! اینان چه کسانى هستند ؟ فرمود : کسانى هستند که براى خدا و در راه خدا با یکدیگر دوستى و رفاقت کردند .
در روایت بسیار مهمى از رسول خدا (صلى الله علیه وآله) در این زمینه آمده است :« انَّ اللهَ تَعَالى یَقُولُ : حَقَّتْ مَحَبَّتى لِلَّذِینَ یَتَزَاوَرُونَ مِنْ اجْلِى ، وَحَقّت مَحَبَّتى لِلَّذِینَ یَتَناصَرونَ مِنْ اجْلِى ، وَحَقّت مَحَبَّتِى لِلَّذِینَ یَتَحَابُّونَ مِن اجْلِى ، وَحَقَّت مَحَبَّتِى لِلَّذِینَ یَتَبَاذَلُونَ مِن اجلِى ».خداى بزرگ مى فرماید : محبتم ویژه کسانى است که یکدیگر را به خاطر من ملاقات مى کنند و محبتم سزاوار کسانى است که یکدیگر را به خاطر من یارى مى کنند و محبتم شایسته کسانى است که براى من با یکدیگر دوستى مى نمایند و محبتم براى کسانى است که به خاطر من به یکدیگر بذل و بخشش دارند .ارزش این گونه رفاقت ها و دوستى ها به اندازه اى است که فرشتگان حق از پروردگار درخواست تحقق چنین رفاقتى را میان بندگان شایسته مى کنند .رسول خدا (صلى الله علیه وآله) مى فرماید :« انَّ للهِِ مَلَکاً نِصْفُهُ مِنَ النّارِ وَنِصْفُهُ مِنَ الثَّلِجِ یَقُولُ : اللّهُمَّ کَمَا الَّفْتَ بَیْنَ الثَّلجِ وَالنّارِ الِّفْ بَیْنَ عِبَادِکَ الصّالِحِینَ ».راى خدا فرشته اى است که نیمى از وجودش آتش و نیمى یخ است ، پیوسته مى گوید : خدایا چنانکه میان یخ و آتش الفت قرار داده اى میان بندگان شایسته ات الفت برقرار کن .امیرالمومنین على (علیه السلام) در زمینه انتخاب این گونه دوستان ـ که جداً منبعى براى خیر دنیا و آخرت انسان اند ـ مى فرماید « عَلَیْکُمْ بِالاخوَانِ فَانَّهُمْ عُدّهٌ فِى الدُّنیَا وَالآخِرَهِ ، اَلا تَسْمَع الى قَولِ اهْلِ النّارِ فَمَا لَنَا مِن شَافِعِینَ * وَلاَ صَدِیق حَمِیم .به انتخاب دوستان مثبت و برادران مومن برخیزید زیرا این گونه دوستان توشه عظیمى در دنیا و آخرت اند ، آیا گفتار اهل آتش را نشینده اى : در نتیجه براى ما نه شفیعانى است ، * و نه یک دوست نزدیک و صمیمى .
انتخاب معاشر با ارزش و رفیق مثبت به اندازه اى مهم است که در روایات باب ازدواج آمده ، کسى که با زنى شایسته و همسرى صالح ازدواج کند جزء کسانى است که در راه خدا و براى خدا محبت و عشق ورزیده است ، چنانچه در این روایت است :« مَنْ نَکَحَ امْرَاَه صَالِحَه لِیَتَحَصَّنَ بِهَا عَنْ وَسواسِ الشَّیطَانِ وَیَصُونُ بِهَا دِینَهُ او لِیُولَدَ لَهُ وَلَدٌ صَالِحٌ یَدعُو لَهُ واحبَّ زَوْجَتَهُ لانَّهَا آلَتَهُ فِى هِذِهِ المَقَاصِدِ الدینِیَّهِ فَهُوَ مُحبٌّ فِى اللهِ تَعَالى ».کسى که با زنى شایسته ازدواج کند تا به وسیله او پاکدامنى اش را از وسوسه شیطان حفظ کند و دینش را نگاه دارد یا فرزند صالحى براى او بزاید که برایش دعا کند و به همسرش به خاطر اینکه وسیله اى براى این امور با ارزش است عشق ورزد ، بى تردید از کسانى است که در راه خدا و براى خدا دوستى ورزیده است .
