به يقين حيوانات مظهر لطف و رحمت بى پايان خداوندى در طبيعت هستند . دانشمندى به نام ميشله مى گويد : « بى وجود پرندگان ، زمين طعمه حشرات خواهد شد »
و ديگرى به نام « فابر » در تأييد او مى نويسد : « بى وجود پرندگان ، قحطى ، بشر را نابود مى كند » !
. . .اگر حساب نسبتاً دقيقى از ميزان كرمها و حشراتى كه هر سال پرندگان كوچك به مصرف طعمه خود و جوجه هايشان مى رسانند به دست آوريم ، اين مسأله بسيار روشن خواهد شد .
مرغ كوچكى به نام « رواتوله » وجود دارد كه هر سال « سه ميليون » از اين حشرات غارتگر را مى خورد ! يك نوع سار به نام « سار آبى رنگ » است كه ساليانه « شش ميليون و نيم » حشره را مى خورد و « بيست و چهار ميليون » را براى تغذيه جوجه هاى خود كه معمولاً از دوازده ياشانزده جوجه كمتر نيستند مصرف مى كند . . .
پرستو در روز بيش از ششصد كيلومتر طى طريق مى كند و ميليون ها مگس مى گيرد . مرغى به نام « تروگلوويت » وجود دارد كه از روزى كه از تخم سر در مى آورد تا روزى كه از لانه مى پرد « نه ميليون » حشره غذاى اوست !
مردم معمولاً كلاغ سياه را پرنده مضر مى دانند اما اگر يكى از آنها را بكشيد و محتواى چينه دانش را بررسى كنيد مى بينيد مملو از يك نوع كرم سفيد است .
اين گوشه اى از خدمات پرندگان به كشاورزان و محيط زيست است ، حال فرض كنيد آنها سهم مختصرى از دانه هاى غذايى و ميوه هاى ما را نيز ببرند ، سهمى كه يك هزارم مزد آنها نمى شود ؟ آيا اين سبب مى گردد كه ما آنها را حيوانات موذى و مزاحم بدانيم ؟
منبع : برگرفته از کتاب با کاروان نور استاد حسین انصاریان
