در اين موقع ، طول طفل به پانزده تا بيست سانتى متر مى رسد و اين اندازه ، مساوىِ نصفِ قدّ نوزاد به هنگام تولّد است ، از آن به بعد رشدش به تدريج كاسته مى شود .
در ماه چهارم ، جنين هنوز به يك انسان كوچولو نمى ماند ، بلكه موجودى است كه سرى بسيار بزرگ و بالا تنه اى خيلى پهن و پاهاى كوتاه دارد .
طفل در دو ماهگى ، سرش به اندازه نصف قد ، در سه الى پنج ماهگى به ثلث ، موقع ولادت به ربع و زمان بلوغ مساوى يك دهم طول قد مى گردد .
با وجود اين ، جنين چهار ماهه خالى از لطف و زيبايى نيست ، سر و پشت او تقريبا افراشته و شباهت به نوزاد معمولى دارد ، صورتش پهن ، ولى داراى تناسب است ، چشم ها به خوبى معلوم است ، دست ها و پاها برجسته و نمايان ، انگشت هاى دست و پا ، چاق و معمولاً انگشت هاى دست تا شده مى باشد ، در انتهاى انگشت ها طرح شيارهاى پوست پيداست .
ناگفته نماند وضع و شكل خطوط شيارهاى پوست بدن تمام ابناى بشر به قدرت بى نهايت ذات احديّت با يكديگر متفاوت و حتى دو فرد آدمى ، شيارهاى پوست آنها همسان نيست ، بالاخره در ماه چهارم آن موجود كوچك داراى مشخصات ممتازه اى است كه محو شدنى نيست .
پوست بدن در اين موقع چروك دار و رنگ آن قرمز تند است ، سرخى پوست بدين جهت است كه خون صاف و رقيق و شفاف در رگ هاى بدن جريان دارد و بايد متذكّر شد كه جنين قبل از ماه ششم ، بدنش عارى از پيه و چربى است .
جنين كه از آغاز حاملگى مادر تا ماه چهارم ساكت و آرام بود از اين به بعد تكان مى خورد و حركتش بيش تر مى شود و دست و پاهاى خود را باز و بسته مى نمايد . نخستين حركت بچّه ، ساده و آرام است ، كم كم تندتر مى شود و به جدار رحم مادر ضربات شديدى وارد مى آورد و او را متوجّه مى سازد كه انسان كوچكى در بطن وى زندگى مى كند .
منبع : برگرفته از کتاب عرفان اسلامی استاد حسین انصاریان
