سبحان اللّه ، یعنى خدا از هر جهت پاک، بى عیب، بى نقص و داراى صفات ثبوتى مطلق است. صفات بى نهایت در بى نهایت که عبارت اند از : علم، اراده، قدرت، حکمت، عدل، خالقیت، رزاقیت و آن چه در قرآن مجید به عنوان صفات خداوند آمده یا در دعاهاى مهم اسلامى، مانند دعاى جوشن کبیر بیان شده که نزدیک به هزار اسم و صفت از اسما و صفات الهى است. با دقت در صفات خدا در قرآن و دعاها و روایات و اخبار، تا حدّى معرفت و شناخت انسان به خداوند بزرگ تامین مى شود و با تامین شناخت و معرفت انسان به خدا، قسمت عمده مشکلات دنیا و آخرت انسان حل مى شود. بنا به فرموده امیر المومنین علیه السلام : «انسان با معرفت خودش به تنهایى تبدیل به کلید حلّ بسیارى از مشکلات و قفلى بر بسیارى از درهاى گمراهى و ضلالت مى شود». به تعبیر قرآن مجید، به موجودى مبارک تبدیل مى شود ؛ یعنى وجودى که همانند چشمه هایى در دامن صحرا است که از همه جوانبش خیر مى بارد و همانند سدّى در برابر هر شرّ و گمراهى و پستى و بدبختى که متوجه جامعه اوست، مى ایستد یا مانند قفلى است بر تمام درهایى که مى خواهد از آنها به طرف جامعه بدبختى سرازیر شود ؛ هر انسان مومنى در دنیا، وظیفه واجب دارد که به فرموده امیر المومنین علیه السلام کلیدى باشد براى حلّ مشکلات خلق خدا، سدى باشد علیه دشمنان و هجوم آنها و قفلى باشد بر تمام درهایى که گمراهان به روى مردم باز مى کنند. این حالت در دنیا، حالت انبیا، اولیا، امامان، عاشقان الهى، مردان راه حق و حالت عارفان بود. تمام دقت آنها در تمام دوره عمر این بود که کلیدى براى حلّ مشکلات خلق خدا بوده و سدّى براى دفاع از حقوق مردم و بندگان پروردگار بزرگ عالم باشند.
