التوبة حضن الرحمة

حسين انصاريان، ترجمه: جواد علي كسار، قم، انتشارات دار الصادقين، چاپ اول،1373 ،250 صفحه، وزيري.
 اين اثر ترجمه‌اي است از كتاب " توبه آغوش رحمت" تاليف  استاد حسين انصاريان كه به زبان عربي به طبع رسيده است. يكي از مسائل مهم در دين مبين اسلام بحث توبه و بازگشت از گناهان به سوي معبود مهربان است. نگارنده در شش فصل به تبيين مباحث مربوط به توبه و توضيح هر يك با عنايت به آيات و روايات شيعه پرداخته است. در فصل اول باعنوان نعمت ها ومسئوليت انسان به نعمت هايي كه خداوند به انسان عنايت كرده اشاره كرده و فراواني وگستردگي و بي شمار بودن نعمت و راه تحصيل وتوجه به آن را بر مي شمرد و در ادامه چگونگي شكر نعمات الهي و پرهيز از ناسپاسي را بيان كرده و به زشتي بخل واسراف وعلل از دست رفتن نعمت و پاداش بجا خرج كردن آن اشاره دارد. در فصل دوم به گناه وراه درمان آن پرداخته وگناه را بيماري روح مي داند وتوبه را كليد آشتي باپروردگار و پاك شدن از گناهان معرفي مي كند و ضمن واجب فوري و واجب اخلاقي دانستن توبه تمسك به طبيبان معالج روح (اهل بيت عصمت و طهارت عليهم السلام) را لازم وبسيار موثربر مي شمارد. در سومين فصل با سرفصل بازگشت به حق، توبه را ميراث حضرت آدم وحوا عليهماالسلام مي خواند و به تبيين آثارسوءگناهان و راه توبه واقعي و نيز توبه حقيقي از ديدگاه امام علي عليه السلام مي پردازد. وسپس مسئله توبه در قرآن را با آوردن آياتي ازقرآن به بحث مي نشيند و امر به توبه درقرآن وراه توبه واقعي وپذيرش توبه وساير مسائل آن را مطرح مي كند. در فصل چهارم كه يكي ازجذاب ترين بخش هاي كتاب است با عنوان داستان توبه كنندگان، داستان هايي زيبا و معروفي از توبه گناهكاران را بيان كرده و به ترغيب ميل به توبه در انسان و بازگشت به فطرت پاك ملكوتي انسان مي پردازد. در فصل پنجم كتاب سود سرشارخود نگهداري وسرپيچي از فرمان نفس را گوشزد كرده و به بررسي انسان واميال وخواسته هاي او پرداخته و بت نفس را مادر بتها مي خواند و راه اصلاح انسان را در جهاد اكبر با نفس و مبارزه مستمر با آن دانسته تا جايي كه نفس سركش مطيع و فرمان بردار گردد و در برابر حلال و حرام الهي تسليم شود كه اين تنها راه سعادت انسان ودوري ازعذاب آخرت است. در آخرين فصل ازكتاب به آراسته شدن به زيبايي وزدودن زشتي در بني آدم اشاره اي داشته و ايمان به غيب وخدا و فرشتگان و برزخ و محشر و حساب و بهشت و جهنم را نشانه مردم اهل هدايت و فلاح برمي شمرد. ايماني كه از مرتبه علم گذشته وتبديل به يقيني مستحكم شده و راه نفوذي براي نفس اماره وشياطين باقي نمي گذارد. در ادامه اين مباحث نويسنده، آراسته شدن به زيبايي هاي الهي را شايسته انسان كه خليفه خداوند است دانسته و به تبيين برخي از اين امور ازجمله: نماز و انفاق وتقوا واخلاص و مال حلال و..... مي پردازد. در ادامه خليفه ذات اقدس پروردگار را به زدودن زشتي ها وپليدي ها از نفس خود فراخوانده و قسمي از اين امور شيطاني را مطرح مي كند مواردي كه هر يك به تنهايي مي توانند موجب هلاكت انسان در دنيا و خسارت جبران ناپذيرآخرت گردند و انسان را از سعادت وكمال دور كنند از جمله اين مهالك: كبر و ريا و شهوت حرام و تهمت و غيبت وحب دنيا و.... را مي توان نام برد.