ظرفیت بندگان

شخصى که الان هم زنده است، حدود بیست سال است که با او دوست هستم. شعر خوب مى گوید، شعرهایى بسیار خوب. شعر فقط در راه خدا مى گوید. گفت: یک شب یک غزل گفتم، بعد گفتم که من از حافظ که چیزى کمتر ندارم، من هم مثل او غزل مى گویم، اگر حافظ بود با او مسابقه مى دادم یا با او مساوى مى شدم یا در بعضى از غزلیّات مى بردم. نصف شب به بعد در خواب دیدم که از پلّه هاى مسجد امام پایین آمدم، دیدم که دور حیاط مسجد پر از خون است، به حیاط رسیدم، شخصى که چهره اش بسیار ملکوتى بود، یک ظرف کوچک از یکى از این خُم ها پر کرد و به من داد، گرفتم، بسم اللّه گفتم و خوردم، دیدم بسیار خوشمزه است، از آن «شَرَاباً طَهُورًا »⁶ که سوره الدهر مى گوید، از آن «عَیْناً یَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللّه ِ یُفَجَّرُونَهَا تَفْجِیرًا »⁷، گفت: یک لیوان کوچک خوردم، سرگیجه گرفتم، نمى توانستم خودم را نگه دارم، زیر بغلم را گرفت، مرا نشاند، ساعت ها گذشت، از مستى درآمدم، گفت: مطالب بى راه دیشب چه بود که مى گفتى؟ حافظ همه این خُم ها را خورد، مست نشد، تو یک لیوان کوچکش را خوردى، طاقت نیاوردى؟!مدام مى گویم: خدایا خودت را در من تجلّى بده، نمى دهد. مى گوید: جاى مرا باز کن، آخر تو که جاى مرا پر کردى، بعد هم مى گویى بیا. تو این خانه را خالى کن، بعد من بیایم، آخر کجا بیایم، مدام مى گویى بیا، من کجا بیایم.خودش در حدیث قدسى مى گوید: «لا یَسَعُنى ارضى وسمائى» ؛ آسمان ها و زمین گنجایش مرا ندارند، تنها جایى که گنجایش مرا دارد، «بَلْ یَسَعُنى قَلْبُ عَبْدِىَ المُومِنِ»⁸ است، فقط من در دل بندگان عاشقم جاى مى گیرم.والسلام علیکم و رحمه اللّه و برکاته

1 . انعام (6) : 141.
2 . انعام (6) : 141.
3 . المحاسن: 2/610. اما روایت از امام صادق علیه السلام است و «منزله» بدل «الداره» آمده است.
4 . کنز العمال: 2/672 ، حدیث 5032.
5 . حافظ شیرازى.
6 . انسان (76) : 21.
7 . انسان (76) : 6.
8 . عوالى اللئالى: 4/7.