گمان کردید که من شما را بیهوده و بى هدف و بى نتیجه آفریدم؟ بدون علت و بدون حکمت آفریدم؟ این طور نیست، در آفرینش شما، خاک مرده اى را زنده کردم و هدفم این است که این خاک مرده زنده شده به من برسد، این هدف بسیار بزرگى است.
وقتى که خاک بودیم که خاک بودیم، کسى با ما کارى نداشت، این قدر لگد به سر ما کوبیدند و رد شدند و ما هم متوجه نشدیم، اما حالا که انسان شده ایم، اصلاً حق نداریم بگذاریم کسى به سر ما لگد بزند، تنها باید دست خدا روى دست ما باشد. حالا زنده شده ایم، خلقت ما هم که به اجازه خودِ ما نبود که بگوییم اگر از ما مى پرسیدى مى گفتیم که نه، ما را به دنیا نیاور، از ما که نپرسیدند، به اراده حکیمانه و عاشقانه و عالمانه خودش خاک را به این صورت زنده کرد. در این ظرف خاک عالى ترین سرمایه هاى هستى را قرار داد و مى گوید، با این عالى ترین سرمایه هاى هستى و به کار گرفتن عالى ترین سرمایه هاى هستى، عشقم این است که خودت را به من برسانى. انسان باید این انتظار و امید الهى را جواب بدهد و نباید این انتظار و امید حضرت دوست را نادیده بگیرد.
