در خطبه 86 مى گوید :«عِبادَ اللّه ِ! انّ مِنْ احَبّ عِبادِاللّه ِ الَیْهِ، عَبْدا اعانَهُ اللّه ُ عَلى نَفْسِهِ» ؛مى دانید محبوب ترین بنده نزد خدا چه کسى است؟ بنده اى که خدا او را براى تسلّط بر نَفْسش کمک کرده باشد، مگر بدون قدرت خدا مى توان به نفس مسلّط شد، مگر بدون عنایت خدا مى توان به خواسته هاى نفس مسلّط شد، کسى که به نفسش مسلّط است، محبوب خداست.«فَاسْتَشْعَرَ الحُزْنَ» ؛ کسى که به نفسش مسلّط است، هر وقت نگاهش مى کنى، مى بینى شعارش غصّه و اندوه است. همیشه براى رسیدن به خدا اندوه و غصّه مى خورد. براى رسیدن به مولا دائم مى گوید : کِى مى رسد؟ هنوز نرسیده است؟ ناراحت و غصّه دار است، من چه زمانى به محبوبم مى رسم؟ از کجا باید بفهمد که به محبوبش رسیده است؟ از درون خودش.
