کسى که توانست به لقاى انسانیت برسد

نمونه افرادى هم که به این منزل رسیده اند تعدادشان خیلى کم است. تنها یک نفر به این منزل رسید. کسى که از رستنگاه مو تا نوک پایش یک جاى سالم در پشت و روى بدنش نبود، روبه روى او 72 بدن بى سر و قطعه قطعه روى خاک افتاده، این طرفش هم صداى 84 زن و بچه به گوش او برسد.کشته هاى او هم کشته هاى عادى نیست، بلکه تمام شان غیر عادى اند، عالِم، عادل و موثّق هستند. آن گونه که در زیارتشان مى خوانیم از اولیاى حق هستند، در زیارتشان مى خوانیم در راس عارفان تاریخ هستند. زن و بچه اش هم زن و بچه عادى نیستند، نه خواهرش عادى است و نه دخترش سکینه و نه این اهل بیت، اهل بیت عادى نیستند.کسى که در امواج انواع بلاها دچار است و در اوج این بلاها بگوید : «الهى، رِضَىً بِقَضائِکَ» به این وضعى که الان در آن هستم و دارى مى بینى و براى خاطر تو هم به این وضع دچار شده ام، راضىِ راضى هستم و این رضایت کاشف از رضایت حق است فردى عادى است؟ از این رو، وقتى آیه آخر سوره فجر آمد که : « یَا اَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّهُ * ارْجِعِى اِلَى رَبِّکِ رَاضِیَهً مَرْضِیَّهً »1 ؛ شخصى از پیامبر پرسید : این سوره چیست؟ پیامبر فرمود : این سوره، «سوره الحسین» است. اصلاً حرف خدا در این آیه فقط با حسین من است.