این منزل، منزل ساده اى نیست، منزل تجلیه است که عبارت باشد از : علم فقه و علم به حلال و حرام و وادار کردن نفس که حالت انقیاد و تسلیم در مقابل وجود مقدّس دوست پیدا کند و بعد هم همه اعضا و جوارح مقیّد به قیود رساله مرجع تقلید شوند و همه اعضا و جوارح مقیّد به قیود کتاب حلال و حرام شوند و حتى این قدر قید قوى باشد که اگر انسان سر سفره اى قرار گرفت که خوشمزه تر از آن دیگر نبود، ولى شبهه داشت که حلال است یا حرام، واقعا نخورد، حتى بو هم نکشد.این قید چنین قدرتى دارد، قدرتى که انسان سر سال وقتى حساب مى کند، مى بیند دویست هزار تومان منفعت کرده، که چهل هزار تومانش خمس و سهم امام است، در این هنگام هیچ معطّل نشود و آن را از مالش دور مى کند، چراکه حق دیگران است، حق خداست، خدا گفته راضى نیستم این پول بین پول هایت باشد. این قدر مقیّد به حلال و حرام است، این قدر مقیّد به فقه، نماز اول وقت، وضوى درست، نماز درست، روزه و حج و جهاد با شرایط است.مجموع این علم و عمل و حال را که با همدیگر ایجاد کرد و خودش را وادار کرد که به این منزل برسد، تازه وارد پلّه و قدم اول شده است.
