نگاهى به این عالَم مى کند :«الَّذِینَ یَذْکُرُونَ اللّه َ قِیَاماً وَقُعُودًا وَعَلَى جُنُوبِهِمْ وَیَتَفَکَّرُونَ فِى خَلْقِ السَّمَاوَ تِ وَالاْءَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَذَا بَاطِلاً سُبْحَانَکَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ »13.آنان که همواره خدا را ایستاده و نشسته و به پهلو آرمیده یاد مى کنند ، و پیوسته در آفرینش آسمان ها و زمین مى اندیشند ، [ و از عمق قلب همراه با زبان مى گویند : ]پروردگارا ! این [ جهان با عظمت ] را بیهوده نیافریدى ، تو از هر عیب و نقصى منزّه و پاکى ؛ پس ما را از عذاب آتش نگاهدار .عذاب نار، یعنى جهنّم، جهنّم که مال بدنى هاست، مال ماست، ما از عذاب جهنّم مى ترسیم، دردمان مى آید، آن عذاب نارى که مى گوید، عذاب نار فراق است، نه عذاب نار عذاب. اصلاً آن ها عذاب نیستند.
