محبت سبب جذب فيوضات الهى

 در رابطه با محبّت و عشق الهى در اخبار حضرت داود عليه السلام آمده است : اى داود ! به زمينيان برسان من دوستدار كسى هستم كه دوستدار من است و همنشين كسى هستم كه همنشين من است و مونس كسى هستم كه به ذكر من انس دارد و يار كسى هستم كه يار من است و انتخاب كننده كسى هستم كه انتخاب كننده من است و فرمانبر كسى هستم كه فرمانبر من است ، كسى مرا به صدق و حقيقت دوست ندارد مگر اين كه او را براى خود مى پذيرم و چنان به او محبّت مى ورزم كه احدى از خلق خود را بر آن پيشى نمى دهم ، كسى مرا به حق بخواهد ، مى يابد و كسى كه غير مرا بخواهد مرا نمى يابد ، اى اهل زمين آنچه بر آن از غرور دنيايى هستيد ، دور اندازيد و به سوى كرامت و مصاحبت و هم نشينى من آييد ، با من انس بگيريد تا با شما انس بگيرم و به سوى محبّت و دوستى شما بشتابم كه من طينت عاشقانم را از طينت ابراهيم خليلم و موساى كليمم و محمد برگزيده خود آفريدم ، من دل هاى مشتاقان را از نور خود آفريدم و به وسيله جلالتم آن ها را نعمت بخشيدم  .
در اخبار داود عليه السلام آمده است :  « قُل لِعَبادِى المُتَوجّهينَ إلىَّ : ما ضَرَّكُمْ إذا احْتَجَبْتُمْ عَنْ خَلْقِى إذا رَفَعْتُ الحِجابَ فيما بَيْنِى وَبَيْنَكُمْ حَتّى تَنْظُرُوا إلىَّ بعُيُونِ قُلُوبِكُمْ وَما ضَرَّكُمْ ما زَوَيْتُ عَنْكُمْ مِنَ الدُّنْيا إذْ بَسَطْتُ دِيْنِى لَكُمْ وَما ضَرَّكُمْ مَسْخَطَةُ الْخَلْقِ إذا الْتَمَسْتُمْ رِضاىَ »  .
اى داود ! به بندگانم كه متوجه به محبتم هستند بگو : هنگامى كه خود را از مردم مستور مى داريد به شما زيانى نمى رساند زيرا حجاب ميان خود و شما را برمى دارم تا با ديده دل هايتان به من بنگريد و آن چه از دنيا از شما كناره مى گيرد به شما زيانى وارد نمى كند زيرا سفره دينم را براى شما مى گشايم و خشم و غضب مردم شما را زيان نمى زند هنگامى كه رضا و خشنودى مرا بخواهيد .  محبّت سبب جذب فيوضات الهيه به سوى انسان است و در رأس همه فيوضات ايمان است كه انسان را به خير دنيا و آخرت مى رساند و از خزى و خوارى و كيفر و عذاب در دنيا و آخرت حفظ مى كند .  رسول خدا صلي الله عليه و آله مى فرمايد :  « إنَّ اللّه َ يُعْطِى الدُّنْيا مَنْ يُحِبُّ وَمَنْ لاَ يُحِبُّ وَلا يُعْطِىِ الأيمانَ إلاّ مَنْ يُحِبُّ » . يقيناً خدا دنيا را به كسى كه دوستش دارد و دوستش ندارد عطا مى كند و ايمان را جز به كسى كه محبوب اوست عطا نمى كند . و نيز مى فرمايد :  « إذا أحَبَّ اللّه ُ عَبدَاً جَعَلَ لَهُ وَاعِظاً مِن نَفسِه وَزَاجراً مِن قلبهِ يَأمُرُهُ وَيَنهَاهُ »  .

هنگامى كه خدا بنده اى را دوست بدارد پند دهنده و نهى كننده اى را از درون خودش براى او قرار مى دهد تا او را به كارهاى پسنديده وادار كند و از كارهاى زشت باز دارد .