محمد خوانساري، قم، نشر دارالصادقین،چاپ اول، 1378 ، 111 صفحه، وزيري.
مجموعه داستان هایی است که در زمینه عرفان و اخلاق اسلامی که برگرفته از سخنرانی ها و آثار استاد حسین انصاریان است. در این اثر به شرح حالات و مقامات عرفانی عارفان و اوج خودسازی و تهذیب نفس برخی از آنان در قالب ذکر حکایاتی از آنان پرداخته شده است. حکایات این کتاب برگرفته از کتاب دوازده جلدی مصباح الشریعة است که در آن کتاب نگارنده به تناسب موضوعات ایراد شده حکایاتی از برخی از عرفا و صالحان با مضامین اخلاقی نقل کرده است. در مجلد چهارم از این مجموعه پنج جلدی (کتاب حاضر) نگارنده داستان هایی در مورد آثار ورع در سعادتمندی دنیا و آخرت و رسیدن به مقامات مادی و معنوی، آثار بد کج خلقی، اخلاص و عبودیت اویس قرنی، تمسک به ولایت امیرالمؤمنین(ع) در عالم برزخ، رعایت عدل و انصاف و سخاوت، افشارگری علیه باطل، مبارزه با هوای نفس و مخالفت با آن، داستان هایی از زندگانی زاهدانه طلاب و علمای اسلامی، دشمنی ابلیس با انسان در همه حالات، انفاق و جلوگیری از آن توسط شیطان، معامله کردن با خدا توسط اموال، خذلان انسان و امیدواری شیطان نسبت به آن، سعادت و شقاوت حقیقی، عمل بالاتر از چهل سال عبادت، صدیقین و ترس از خدا، عواقب تکبر بی جا، آفات پرخوری، خوردن مال حلال و حرام و آثار هرکدام از آن ها،ترک لقمه شبهه ناک، امر کردن قرآن به سیروسفر و عبرت گرفتن از عاقبت اقوام و ملل، بینایی دل به جای چشم، نگاه های حرام و غیرضروری، حقایقی عجیب از وضع موجودات زنده، عاطفه و محبت جانواران نسبت به هم، عدم غفلت از مرگ، نراندن سائل و فرد نیازمند، اوصاف اولیای حق، معاشرت کردن با افراد صالح و مؤمن، امتحان کردن نفس، لزوم تقواپیشگی شیعیان، راضی بودن به قسمت و روزی، پاکی عمل، معامله نکردن دین با دنیا و هوای نفس، ستیز نکردن با مردم و برخی دیگر از حکایات در زمینه های اخلاقی و تربیتی نقل کرده است که هر داستان پیام خاص مربوط به خود را دارد.
منبع : روابط عمومی و امور بین الملل مرکز علمی تحقیقاتی دارالعرفان الشیعی
