آيت‌الله وحيد خراساني از مراجع تقليد شيعيان، امروز در درس خارج اصول خود با اشاره به فرارسيدن ايام عزاي فاطمي گفت: در اين ايام، تمام مجالس و محافل در کشور بايد آميخته به بيان فضائل آن حضرت و مناقب ايشان باشد.
آيت‌الله حسين وحيد خراساني، پيش از ظهر امروز به مناسبت سالروز شهادت حضرت زهرا (س)، ادامه مبحث قواعد فقهيه را به جلسه بعدي موکول کرده و به بيان سخناني در مورد صديقه کبري (س) و پرداخت.
اين مرجع شيعي، با اشاره به روايتي از پيامبر اکرم (ص) که شادي حضرت زهرا (س) را شادي خود و ناراحتي ايشان را همچون ناراحتي خود عنوان کرده است، گفت: با توجه به آيه شريفه «وَمَا آتَاکُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ» (آنچه رسول خدا براي شما آورده، بپذيريد) و مقتضاي ايمان به خدا، تمام فرق اسلامي بايد عزاي حضرت فاطمه زهرا (س) را مناسب با عظمت اين مصيبت اقامه کنندو اين قضيه، تعبدي نيست.
آيت‌الله وحيد خراساني، اقامه شعائر فاطميه را وظيفه تمام مسلمانان ـ به دور از هر مذهب و مسلکي ـ دانست و ادامه داد: فاطميه تنها مختص به شيعه نيست، بلکه متعلق به هر کسي است که به قرآن و سنت رسول (ص) اعتقاد دارد. بنابراين در سوگ دخت نبي اکرم (ص) بايد تمام مسلمانان عزادار باشند.
وي با بيان اينکه بزرگداشت شهادت حضرت زهرا (س) جزء قضاياي «قياساتها معها» است، ابراز داشت: در اين ميان وظيفه دو قشر سنگين‌تر از ديگران است. قشر اول، علما و خواص مسلمين هستند که کتاب و سنت را مي‌فهمند و واقعه را هم آن چنان که هست، درک ميکنند. دسته دوم نيز سادات هستند که با صديقه کبري (س) رابطه نسَبي دارند.
اين مرجع شيعي با اشاره به آغاز ايام عزاي فاطميه از فردا و ادامه آن تا سوم جمادي‌الثاني گفت: در اين ايام، تمام مجالس و محافل در کشور بايد آميخته به بيان فضائل آن حضرت و مناقب ايشان باشد. اين امر براي هر مسلماني به ويژه کساني که پيرو تشيع هستند، ضروري است.
آيت‌الله وحيد خراساني در ادامه بيانات خود به روايت متقني در مورد حضرت زهرا (س) اشاره کرد و گفت: سند اين روايت آن قدر محکم است که نمي‌توان در آن تشکيک کرد. اين روايت را شيوخ و بزرگاني همچون «طوسي»، «انصاري» و «نجاشي» تأييد کرده‌اند.
وي در ادامه با اشاره به سند اين حديث در تفسير علي بن ابراهيم قمي اشاره کرد و گفت: در اين روايت آمده است: يُکْثِرُ تَقْبِيلَ فَاطِمَةَ ع فَأَنْکَرَتْ ذَلِکَ عَائِشَةُ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص يَا عَائِشَةُ إِنِّي لَمَّا أُسْرِيَ بِي إِلَى السَّمَاءِ دَخَلْتُ الْجَنَّةَ فَأَدْنَانِي جَبْرَئِيلُ مِنْ شَجَرَةِ طُوبَى وَ نَاوَلَنِي مِنْ ثِمَارِهَا فَأَکَلْتُهُ. «پيامبر اکرم (ص) هميشه فاطمه زهرا (س) را مي‌بوسيد. عايشه اعتراض کرد. پيامبر فرمود: اي عايشه! هنگامي که به معراج رفتم، وارد بهشت شدم و جبرئيل از درخت طوبي نزديکم آمد و از ميوه‌اش به من داد و خوردم و فاطمه از آن به دنيا آمد...»
اين مرجع شيعي، روايت مذکور را براي اهل خرد و آشنايان با جايگاه و عظمت درخت طوبي، «بهت‌آور» خواند و افزود: کساني که به عظمت شجره طوبي و اوصاف آن واقفند، عظمت اين روايت را درک ميکنند. هيچ قصري در بهشت براي انبياء و بزرگان وجود ندارد مگر اينکه يک شاخه از شجره طوبي در آن قصر است.
وي به ادامه اين روايت و قول نبي اکرم (ص) که «هيچ وقت نشد که فاطمه را ببوسم و بوي شجره طوبي را استشمام نکنم» اشاره کرد و گفت: کسي که جسم او اين است، پس عظمت روحش چگونه است؟! نفسي که به چنين بدني تعلق مي‌گيرد، چگونه نفسي است؟
آيت‌الله وحيد خراساني در پايان در خصوص نام‌گذاري حضرت فاطمه (س) گفت: فاطمه از ريشه «فطم» به معناي قطع شدن است. فرموده‌اند؛ فاطمه فاطمه ناميده شد، چون خلق از شناخت او منقطع و عاجزند و دست عقل از رسيدن به مقام منيعش قطع شده است.
منبع : صدای شیعه
