آیت الله برهان ، چشمه ای فیاض

 مرحوم برهان با تمام وجود در اختیار مردم بود. وی از موسسان اولیۀ صندوقهای قرض الحسنه محسوب می شود، که بدین شکل کنونی درآمده است ، مرحوم برهان اطرافیان او صندوق قرض الحسنۀ مسجد لر زاده را تأسیس کردند که  از اولین صندوقهای قرض الحسنۀ ایران بود.
علاوه بر خدمات ارزنده ای که حاج آقا از طریق مسجد ، مدرسۀ دخترانه ، مدرسۀ پسرانه  و حوزۀ علمیه برای جامعه انجام میداد، هر کس هم برای  حل هر مشکلی به ایشان مراجعه می کرد، لفظ « نه » از این مرد بزرگوار نمی شنید.
ایشان حیاط 50 متری با اتاقی سی متری ، بر خیابان لر زاده و کنار خانه اش ساخته بود که در آن به روی همه باز بود. چون ایشان درس خواندۀ نجف اشرف بود ، تابستانها افرادی از طلاب و کسبۀ نجف به مسجد لر زاده می آمدند و در آن خانه اقامت می کردند. مرحوم برهان صبحانه و ناهار و شام آنها را می داد و هیچگاه نمی پرسید که چند روز می خواهند بمانند.
در مسجد ، سه نوبت نماز جماعت برپا بود . از هر صنف ؛ بزاز ، بقال ، بنا ، دکتر مهندس و ... برای نماز می آمدند. ایشان به همه سپرده بود که هر کاری دارید به یک دیگر مراجعه کنید ؛ اگر پارچه می خواهید ؛ از حاج عباس تورچی بخرید ، اگر بنا می خواهید استاد ابوالقاسم را ببرید و ..، چون اینها متدین و معتمد هستند و به خانه های شما که می آیند چشمشان پاک است . حتی برای ازدواج نیز تاکید داشت که آنها از بین خود ، عروس و داماد پیدا کنند .
عده ای از پزشکان مرید حاج آقا ، پیشنهاد کرده بوده بودند که اگر بیمار فقیری هست نزد ما بفرستید تا به رایگان او را درمان کنیم و در تهیۀ دارو به او کمک کرده ، در صورت لزوم بستری اش نماییم . در اداره ها نیز حاج آقا مریدان زیادی داشت . هر کس کارش به بن بست می رسید ، نامه ای از ایشان می گرفت و مشکل خود را حل می کرد . اگر کتاب تازه ای چاپ می شد ، به مولف آن می گفت که کتابهایت را به مسجد بیاور تا سفارش کنم مردم بخرند . یکی از کسانی که کتابهایش را برای فروش به آنجا آورد ، مرحوم فیض الاسلام بود . به یاد دارم کتاب نهج البلاغه اش را که شش جلد بود ، به آنجا آورد و جلدی پنج تومان فروخت . پدر من هم یک دوره از آن را خرید . مسجد لر زاده  تقریبا شهر کوچکی بود که افراد مختلف ، از هر صنفی در آن حضور می یافتند.