هنگامی که پروردگارش او را در وادی مقدس «طُوی» ندا داد: (١٦) بهسوی فرعون برو! زیرا او طغیان کرده، (١٧) پس [به او] بگو: آیا میخواهی [از آلودگیها] پاک شوی؟ (١٨) من تو را بهسوی پروردگارت راهنمایی میکنم تا از او بیم کنی (١٩) پس موسی بزرگترین معجزۀ [خود] را به او نشان داد (٢٠) ولی [آن را] دروغ انگاشت و روی برتافت (٢١) سپس متکبّرانه پشت کرد و [برای نابودی موسی] دست به تلاش زد (٢٢) آنگاه [مردم را] جمع کرد و ندا داد (٢٣) و گفت: من برترین پروردگار شما هستم (٢٤) خداوند هم او را به عذاب آخرت و دنیا دچار کرد (٢٥) یقیناً در این [سرگذشت] برای کسی که بترسد پندی است (٢٦) آیا آفرینشِ [دوبارۀ] شما [برای خدا] دشوارتر است یا آسمانی که آن را بنا کرد؟ (٢٧) سقفش را برافراشت، و آن را درست و معتدل قرار داد (٢٨) شبش را تاریک، و روزش را روشن ساخت (٢٩) و زمین را پس از آن گسترانید (٣٠) و از آن، آب بیرون آورد، و چراگاهش را رویانید (٣١) و کوهها را استوار ساخت (٣٢) تا وسیلۀ بهرهمندی شما و دامهایتان باشد (٣٣) چون آن بزرگترین حادثه فرارسد (٣٤) در آن روز انسان آنچه تلاش کرده به یاد میآورد (٣٥) و دوزخ را برای هر بیننده آشکار کنند (٣٦) اما کسی که سر به طغیان برداشت (٣٧) و زندگی زودگذر دنیا را ترجیح داد (٣٨) مسلّماً جایگاه او فقط دوزخ است (٣٩) اما کسی که از [ایستادن در] پیشگاه پروردگارش ترسید، و نفْس خود را از [پاسخ به] خواستهها[ی نامشروعش] بازداشت (٤٠) بیتردید جایگاهش فقط بهشت است (٤١) همواره دربارۀ قیامت از تو میپرسند که فرارسیدنش چه زمانی است؟ (٤٢) تو از بسیار یادکردنش چه چیزی به دست میآوری؟ (٤٣) آگاهی از آن فقط به پروردگارت منتهی میشود (٤٤) وظیفۀ تو فقط هشدار به کسانی است که همواره از آن میترسند (٤٥) روزی که قیامت را ببینند گویی [در دنیا] جز شامگاهی یا صبحگاهی درنگ نداشتند! (٤٦) « 584 »