وَالَّذِي نَزَّلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً بِقَدَرٍ فَأَنْشَرْنَا بِهِ بَلْدَةً مَيْتًا ۚ كَذَٰلِكَ تُخْرَجُونَ﴿١١﴾وَالَّذِي خَلَقَ الْأَزْوَاجَ كُلَّهَا وَجَعَلَ لَكُمْ مِنَ الْفُلْكِ وَالْأَنْعَامِ مَا تَرْكَبُونَ﴿١٢﴾لِتَسْتَوُوا عَلَىٰ ظُهُورِهِ ثُمَّ تَذْكُرُوا نِعْمَةَ رَبِّكُمْ إِذَا اسْتَوَيْتُمْ عَلَيْهِ وَتَقُولُوا سُبْحَانَ الَّذِي سَخَّرَ لَنَا هَٰذَا وَمَا كُنَّا لَهُ مُقْرِنِينَ﴿١٣﴾وَإِنَّا إِلَىٰ رَبِّنَا لَمُنْقَلِبُونَ﴿١٤﴾وَجَعَلُوا لَهُ مِنْ عِبَادِهِ جُزْءًا ۚ إِنَّ الْإِنْسَانَ لَكَفُورٌ مُبِينٌ﴿١٥﴾أَمِ اتَّخَذَ مِمَّا يَخْلُقُ بَنَاتٍ وَأَصْفَاكُمْ بِالْبَنِينَ﴿١٦﴾وَإِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِمَا ضَرَبَ لِلرَّحْمَٰنِ مَثَلًا ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَهُوَ كَظِيمٌ﴿١٧﴾أَوَمَنْ يُنَشَّأُ فِي الْحِلْيَةِ وَهُوَ فِي الْخِصَامِ غَيْرُ مُبِينٍ﴿١٨﴾وَجَعَلُوا الْمَلَائِكَةَ الَّذِينَ هُمْ عِبَادُ الرَّحْمَٰنِ إِنَاثًا ۚ أَشَهِدُوا خَلْقَهُمْ ۚ سَتُكْتَبُ شَهَادَتُهُمْ وَيُسْأَلُونَ﴿١٩﴾وَقَالُوا لَوْ شَاءَ الرَّحْمَٰنُ مَا عَبَدْنَاهُمْ ۗ مَا لَهُمْ بِذَٰلِكَ مِنْ عِلْمٍ ۖ إِنْ هُمْ إِلَّا يَخْرُصُونَ﴿٢٠﴾أَمْ آتَيْنَاهُمْ كِتَابًا مِنْ قَبْلِهِ فَهُمْ بِهِ مُسْتَمْسِكُونَ﴿٢١﴾بَلْ قَالُوا إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءَنَا عَلَىٰ أُمَّةٍ وَإِنَّا عَلَىٰ آثَارِهِمْ مُهْتَدُونَ﴿٢٢﴾« 490 » و آن که از آسمان، آبی به‌اندازه فرستاد، در نتیجه سرزمینی مرده را به‌وسیلۀ آن زنده کردیم، و همین‌گونه شما را [زنده از قبرها] بیرون می‌آورند (١١) و آن که همۀ جفت‌ها را به وجود آورد، و به سود شما از کشتی‌ها و چهارپایان مَرکب‌هایی قرار داد که سوارش می‌شوید (١٢) تا [به راحتی] بر پشت آن‌ها قرار گیرید، سپس زمانی که بر آن‌ها [با خیالی آسوده] سوار می‌شوید نعمت پروردگارتان را [قلباً] مورد توجه قرار دهید و بگویید: [از هر عیب و نقصی] پاک و منزّه است کسی که این مرکب‌های سواری را برای ما به کار گرفت، درحالی‌که ما قدرت رام‌کردن آن‌ها را نداشتیم (١٣) و هرآینه ما به‌سوی پروردگارمان بازمی‌گردیم (١٤) [مشرکان] برای او از میان بندگانِ [آسمانی]اش [فرشتگان را فرزندانی به عنوان] بخشی [از وجود او که از وی جدا شده] قرار دادند! به‌راستی که انسان، کفران‌پیشۀ آشکاری است (١٥) آیا خداوند از آنچه [چون فرشتگان] می‌آفریند، [به گمان شما] دخترانی [برای خود] انتخاب کرده، و پسران را به شما اختصاص داده است؟ (١٦) [این جاهلانِ خیال‌باف در انتخاب پسر، خود را بر خداوند مقدم دانسته‌اند، و جنس دختر را پَست می‌دانند چون] وقتی یکی از آنان را به [ولادت] دختر خبر می‌دهند [با اینکه آن دختر را جزئی از خدا می‌شمارند] صورتش [از شدت خشم] سیاه می‌شود، و دلش پر از خشم و اندوه می‌شد، [با این وصف در تقسیم پسر و دختر می‌گویند: دختر ویژۀ خدا و پسر مخصوص ماست!] (١٧) آیا [پسر سهم آنان است و] دختر که در زیور و آرایش پرورش می‌یابد، و در [عرصۀ] جدال و ستیز بیان روشنی [برای به کرسی‌نشاندنِ مقصود خود] ندارد [سهم خداوند است]؟! (١٨) [شگفتا!] فرشتگان را که بندگان [و مملوک] خداوندِ رحمانند دختر پنداشته‌اند، آیا شاهد آفرینش آنان بودند [که این‌گونه نظر می‌دهند]؟ بی‌گمان ادعای [نادرست] آنان [در نامۀ اعمالشان] ثبت می‌شود و [در مورد آن] مورد بازپرسی قرار می‌گیرند، (١٩) [اینان برخلاف فطرت و عقل سلیم، فرشتگان و بُت‌ها را می‌پرستند] و [ادعایشان این است که] می‌گویند: اگر خداوند رحمان می‌خواست [که آنان را نپرستیم] آنان را نمی‌پرستیدیم. ادعایشان متّکی بر هیچ دانش [و دلیلی] نیست، فقط حدس می‌زنند و دروغ می‌بافند! (٢٠) یا ما پیش از قرآن کتابی به آنان داده‌ایم که [برای اثبات ادعایشان] به آن تمسک می‌جویند؟ (٢١) [نه، هیچ دلیلی بر ادعایشان ندارند،] بلکه [تنها دلیلشان که پوچ و باطل است این است که] می‌گویند: ما پدرانمان را بر آیینی [غیر از آئینی که محمد صلی الله علیه وآله آورده] یافتیم، و همانا ما با پیروی از آثار [فکری و اعتقادی] آنان هدایت یافتگانیم (٢٢) « 490 »
صفحه قبلي
انتهاي قرآن
ابتداي قرآن