قَالُوا أَوَلَمْ تَكُ تَأْتِيكُمْ رُسُلُكُمْ بِالْبَيِّنَاتِ ۖ قَالُوا بَلَىٰ ۚ قَالُوا فَادْعُوا ۗ وَمَا دُعَاءُ الْكَافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَالٍ﴿٥٠﴾إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيَوْمَ يَقُومُ الْأَشْهَادُ﴿٥١﴾يَوْمَ لَا يَنْفَعُ الظَّالِمِينَ مَعْذِرَتُهُمْ ۖ وَلَهُمُ اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سُوءُ الدَّارِ﴿٥٢﴾وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْهُدَىٰ وَأَوْرَثْنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ الْكِتَابَ﴿٥٣﴾هُدًى وَذِكْرَىٰ لِأُولِي الْأَلْبَابِ﴿٥٤﴾فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِكَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ بِالْعَشِيِّ وَالْإِبْكَارِ﴿٥٥﴾إِنَّ الَّذِينَ يُجَادِلُونَ فِي آيَاتِ اللَّهِ بِغَيْرِ سُلْطَانٍ أَتَاهُمْ ۙ إِنْ فِي صُدُورِهِمْ إِلَّا كِبْرٌ مَا هُمْ بِبَالِغِيهِ ۚ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ ۖ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ﴿٥٦﴾لَخَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ أَكْبَرُ مِنْ خَلْقِ النَّاسِ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ﴿٥٧﴾وَمَا يَسْتَوِي الْأَعْمَىٰ وَالْبَصِيرُ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَلَا الْمُسِيءُ ۚ قَلِيلًا مَا تَتَذَكَّرُونَ﴿٥٨﴾« 473 » [نگهبانان] می‌گویند: آیا پیامبرانتان دلایلی روشن برای شما نیاوردند؟ می‌گویند: چرا [آوردند]. می‌گویند: پس [حجت بر شما تمام بوده، اکنون هر اندازه که می‌خواهید خدا را برای نجاتتان] بخوانید، ولی درخواست کافران جز درخواستی بی‌فایده و تباه نیست (٥٠) مسلّماً ما پیامبرانِ خود و مؤمنان را در زندگی دنیا، و نیز روزی که شاهدان [برای شهادت‌دادن] به پا خیزند یاری می‌دهیم (٥١) همان روزی که عذرخواهی ستمکاران هیچ سودی به حالشان ندارد، و برای آنان لعنت و سرای بدی [چون دوزخ] است (٥٢) همانا ما به موسی هدایت را [که همۀ وسایل سعادت‌ساز در آن بود] عطا کردیم، و به بنی‌اسرائیل کتاب [تورات] را به میراث دادیم (٥٣) [کتابی] که [آیاتش] برای خردمندان مایۀ هدایت و و یادآور [حقایق] بود (٥٤) پس [ای پیامبر! در مسیر تبلیغ دین] شکیبا باش که بی‌تردید وعدۀ خداوند [مبنی بر یاری پیامبران و مؤمنان] حق است، و از میان رفتنِ تبعات و توطئه‌هایی که [به دست دشمنان در راه پیشرفت دعوتت به اسلام] برای تو ایجاد شده از خداوند بخواه! و پروردگارت را شب و صبح همراه با ستایش، با تسبیح گفتن [از هر عیب و نقصی] پاک و مبرّا بدار! (٥٥) بی‌تردید کسانی که دربارۀ آیات خداوند بی آن‌که بُرهانی به آنان رسیده باشد بحث و گفت‌وگو می‌کنند، و در سینه‌هایشان جز [صفت ناپسندِ] خودبزرگ‌بینی نیست، به آن [عزت و ریاستی که آرزو دارند] نخواهند رسید، پس به خداوند پناه ببر، که او شنوا و بیناست (٥٦) به‌یقین آفرینش آسمان‌ها و زمین از آفرینش انسان باعظمت‌تر [و مهم‌تر] است، [پس دوباره حیات‌بخشیدن به انسان پس از مرگش برای خداوند دشوار و سخت نیست،] ولی بیشتر مردم [حقایق را] نمی‌دانند (٥٧) [انسان] کور[دل] و بابصیرت یکسان نبوده، و مؤمنانی که کارهای شایسته انجام داده‌اند با مردمِ بدکار برابر نیستند، اندکی پند و عبرت می‌گیرید! (٥٨) « 473 »
صفحه قبلي
انتهاي قرآن
ابتداي قرآن