بعد از تسبیح حضرت زهرا(علیها‌السلام) مى‌گویى:
﴿إِنَّ اللّٰهَ وَمَلائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ ، يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيماً﴾، اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ النَّبِيِّ ، وَعَلىٰ ذُرِّيَّتِهِ وَعَلىٰ أَهْلِ بَيْتِهِ .
همانا خدا و فرشتگانش بر پیامبر(صلى‌اللّه‌علیه‌و‌آله) درود می‌فرستند، ای کسانی که ایمان آورده‌اید بر او درود فرستید و سلام خاص خویش را نثار وی کنید، خدایا بر محمّد پیامبر و فرزندان او و خاندانش درود فرست.
پس «هفت مرتبه» می‌گویى:
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحيمِ، وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلّا بِاللّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ.
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی‌اش همیشگی است و هیچ نیرو و توان نیست جز آنکه به خدای بلندمرتبه‌ی بزرگ وابسته است.
و «سه مرتبه» بگو:
الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِي يَفْعَلُ مَا يَشَاءُ، وَ لا يَفْعَلُ مَا يَشَاءُ غَيْرُهُ.
سپاس خدای را که هرچه بخواهد می‌کند و جز او نتواند هرچه بخواهد انجام دهد.
پس می‌گویی:
سُبْحَانَكَ لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ، اغْفِرْ لِي ذُنُوبِي كُلَّهَا جَمِيعاً، فَإِنَّهُ لا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ كُلَّهَا جَمِيعاً إِلّا أَنْتَ.
پاک و منزهی تو، معبودی جز تو نیست، همه و همه‌ی گناهانم را بیامرز، زیرا به‌راستی همه و همه‌ی گناهان را جز تو کسی نمی‌آمرزد.
سپس نافله مغرب را به‌جا می‌آوری که دو نماز دو رکعتى است و بین آن دو نماز سخن مگو.
شیخ فرموده: روایت شده: که در رکعت اول سوره «قُلْ یا أَیُّهَا الْکافِرُونَ» و در رکعت دوم سوره «قُلْ هُوَ اللّهُ أَحَدٌ» خوانده شود و در دو رکعت دیگر هر سوره‌ای را که بخواهد.
و روایت شده: که حضرت امام هادى (علیه‌السّلام) در رکعت سوم [از آن چهار رکعت نماز نافله] سوره «حمد» و آیات اول سوره «حدید» تا «وَ هُوَ عَلیمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ» و در رکعت چهارم «حمد» و آیات آخر سوره «حشر» از «لَوْ أَنْزَلْنا هذَا الْقُرآنَ» تا پایان سوره را قرائت می‌کردند.
و مستحب است در سجده آخر نافله‌ها در هر شب و به‌ویژه در شب جمعه، «هفت مرتبه» خوانده شود:
اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ بِوَجْهِكَ الْكَرِيمِ ، وَاسْمِكَ الْعَظِيمِ ، وَمُلْكِكَ الْقَدِيمِ ، أَنْ تُصَلِّىَ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ ، وَأَنْ تَغْفِرَ لِى ذَنْبِىَ الْعَظِيمَ ، إِنَّهُ لَايَغْفِرُ الْعَظِيمَ إِلّا الْعَظِيمُ.
خدایا از تو می‌خواهم به نگاه بزرگوارانه‌ات و نام بزرگ و فرمانروایی دیرینه‌ات که بر محمد و خاندان او درود فرستی و بیامرزی گناه بزرگ مرا، چه گناه بزرگ را جز آمرزگاری بزرگ نمی‌آمرزد.
و چون از نافله فارغ شدی، هرچه می‌خواهی تعقیب بخوان و سپس «ده مرتبه» بگو:
مَا شَاءَ اللّهُ، لا قُوَّةَ إِلّا بِاللّهِ، أَسْتَغْفِرُ اللّهَ.
آنچه خدا بخواهد خواهد شد؛ هیچ نیرویی نیست مگر سرچشمه یافته از خدا، از خدا آمرزش می‌طلبم.
آنگاه بگو:
اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ مُوجِبَاتِ رَحْمَتِكَ ، وَعَزائِمَ مَغْفِرَتِكَ ، وَالنَّجاةَ مِنَ النَّارِ ، وَ مِنْ كُلِّ بَلِيَّةٍ ، وَالْفَوْزَ بِالْجَنَّةِ ، وَالرِّضْوانَ‌ِ فِى دارِ السَّلامِ ، وَجِوَارَِ نَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ وَآلِهِ السَّلامُ ، اللّٰهُمَّ مَا بِنَا مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنْكَ ، لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ ، أَسْتَغْفِرُكَ وَأَتُوبُ إِلَيْكَ.
خدایا! از تو موجبات رحمتت و اسباب آمرزش حتمی‌ات و رهایی از آتش دوزخ و از هر بلا و کامیابی به بهشت و خشنودی تو در خانه امن آن جهان و همسایگی پیامبرت محمد (درود بر او و خاندانش) را خواستارم. خدایا هر نعمتی که به دست ماست از جانب توست، جز تو شایسته پرستش نیست، از تو آمرزش می‌جویم و به‌سوی تو می‌پویم.
و بین نماز مغرب و عشاء، نماز «غفیله» را می‌خوانى که دو رکعت است؛
در رکعت اول بعد از «حمد» می‌خوانى:
﴿وَ ذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغٰاضِباً فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَيْهِ فَنٰادىٰ فِي الظُّلُمٰاتِ أَنْ لاٰ إِلٰهَ إِلاّٰ أَنْتَ سُبْحٰانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظّٰالِمِينَ ، فَاسْتَجَبْنٰا لَهُ وَ نَجَّيْنٰاهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذٰلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ.﴾
و همراه ماهی [یونس] را یاد کن آنگاه که خشمناک [از میان قوم خود بیرون] رفت، سپس گمان کرد که بر او تنگ نگیریم، پس در میان تاریکی‌ها ندا داد که شایسته پرستشی جز تو نیست، پاک و منزهی، به‌راستی من از ستمکاران بودم، پس دعایش را مستجاب نمودیم و او را از غم رهانیدیم و این چنین اهل ایمان را رهایی بخشیم.
و در رکعت دوم پس از «حمد» می‌خوانى:
﴿وَ عِنْدَهُ مَفٰاتِحُ الْغَيْبِ لاٰ يَعْلَمُهٰا إِلاّٰ هُوَ وَ يَعْلَمُ مٰا فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ مٰا تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلاّٰ يَعْلَمُهٰا وَ لاٰ حَبَّةٍ فِي ظُلُمٰاتِ الْأَرْضِ وَ لاٰ رَطْبٍ وَ لاٰ يٰابِسٍ إِلاّٰ فِي كِتٰابٍ مُبِينٍ.﴾
و کلیدهای غیب نزد اوست، آن‌ها را کسی جز او نمی‌داند و بر آنچه در خشکی و دریاست آگاه است و هیچ برگی فرو نمی‌افتد جز آنکه به آن آگاهی دارد و هیچ دانه‌ای در دل تاریکی‌های زمین و هیچ تر و خشکی [در هر کجای عالم] فرو نیفتد، جز آنکه در لوح محفوظ ثبت است.
پس دست‌ها را به حالت قنوت بلند می‌کنى و می‌گویى:
اللّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِمَفَاتِحِ الْغَيْبِ، الَّتِي لا يَعْلَمُهَا إِلّا أَنْتَ، أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَنْ تَفْعَلَ بِي كَذَا وَ كَذَا (و به جاى کَذَا وَ کَذَا حاجت خویش را بیان می کنی)
خدایا به‌حق کلیدهای غیب که کسی جز تو از آن‌ها آگاه نیست، از تو می‌خواهم بر محمد و خاندان او درود فرستی و با من چنین و چنان کنی. (و به جاى کَذَا وَ کَذَا حاجت خویش را بیان می کنی)
و سپس می‌گویى:
اللّهُمَّ أَنْتَ وَلِيُّ نِعْمَتِي، وَ الْقَادِرُ عَلَى طَلِبَتِي، تَعْلَمُ حَاجَتِي، فَأَسْأَلُكَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمُ السَّلامُ، لَمَّا قَضَيْتَهَا لِي.
خدایا! تو ولی‌نعمت من هستی و بر انجام خواسته من توانایی، حاجتم را می‌دانی، پس به‌حق محمد و خاندان او (درود بر او و ایشان) از تو می‌خواهم که حاجتم را روا سازی.
و حاجت خود را می‌طلبى زیرا روایت شده: هرکه این نماز را بخواند و حاجت خود را بخواهد، آنچه را طلب نماید حق‌تعالى به او عطا فرماید.
تعقیب نماز عصر به نقل از مصباح المتهجد
