در کتاب «نجم ثاقب» از کتاب «کنوز النّجاح» شیخ طبرسی نقل کرده که از ناحیه مقدّسه حضرت صاحب الزمان(علیه‌السلام) توقیع بیرون آمد که: هرکس را به خداوند تعالی حاجتی پیش آید باید بعد از نیمه شب جمعه غسل کند و به جایگاه نماز خود برود و دو رکعت نماز بخواند.
در رکعت اول وقتی که به آیه
«إِیّٰاکَ نَعْبُدُ وَ إِیّٰاکَ نَسْتَعِینُ؛ پروردگارا! تنها تو را می‌پرستیم و تنها از تو یارى مى‌‌جوییم» رسید صد مرتبه آن را بگوید، سپس سوره
«حمد» را به پایان ببرد و یک مرتبه
«توحید» بخواند و رکوع و دو سجده را بجا آورد؛ و «سُبْحانَ رَبِّیَ الْعَظِیمِ وَ بِحَمْدِهِ؛ پروردگار بزرگ من از هر عیب و نقصی پاک و منزّه است و من مشغول ستایش او هستم» را در رکوع هفت مرتبه و «سُبْحانَ رَبِّیَ الْأَعْلَىٰ وَ بِحَمْدِهِ؛ پروردگار من که از هر کسی بالاتر است، از هر عیب و نقصی پاک و منزّه می‌‌باشد و من مشغول ستایش او هستم» را در هر سجده هفت مرتبه بخواند و رکعت دوم را نیز به همین شیوه بجا آورد.
و پس از تمام شدن نماز این دعا را بخواند، به درستی که حق‌تعالی حاجت او را برآورده می‌سازد هر حاجتی که باشد بجز آن‌که حاجت او در قطع کردن پیوند خویشان باشد؛ و دعا این است:
اللّٰهُمَّ إِنْ أَطَعْتُكَ فَالْمَحْمَدَةُ لَكَ، وَ إِنْ عَصَيْتُكَ فَالْحُجَّةُ لَكَ، مِنْكَ الرَّوْحُ وَمِنْكَ الْفَرَجُ، سُبْحانَ مَنْ أَنْعَمَ وَشَكَرَ، سُبْحانَ مَنْ قَدَّرَ وَغَفَرَ . اللّٰهُمَّ إِنْ كُنْتُ عَصَيْتُكَ فَإِنِّي قَدْ أَطَعْتُكَ فِي أَحَبِّ الْأَشْياءِ إِلَيْكَ وَهُوَ الْإِيمانُ بِكَ، لَمْ أَتَّخِذْ لَكَ وَلَداً وَلَمْ أَدْعُ لَكَ شَرِيكاً مَنّاً مِنْكَ بِهِ عَلَيَّ لَامَنّاً مِنِّي بِهِ عَلَيْكَ، وَقَدْ عَصَيْتُكَ يَا إِلٰهِي عَلَىٰ غَيْرِ وَجْهِ الْمُكابَرَةِ، وَلَا الْخُرُوجِ عَنْ عُبُودِيَّتِكَ، وَلَا الْجُحُودِ لِرُبُوبِيَّتِكَ، وَلٰكِنْ أَطَعْتُ هَوايَ وَأَزَلَّنِي الشَّيْطانُ، فَلَكَ الْحُجَّةُ عَلَيَّ وَالْبَيانُ فَإِنْ تُعَذِّبْنِي فَبِذُنُوبِي غَيْرُ ظالِمٍ لِي، وَ إِنْ تَغْفِرْ لِي وَتَرْحَمْنِي فَإِنَّكَ جَوادٌ كَرِيمٌ .
خدایا اگر اطاعتت کردم، پس ستایش تو راست و اگر نافرمانی‌ات نمودم پس حجّت تو راست، نسیم رحمت و گشایش از سوی توست، منزّه است کسی که نعمت داد، منزّه است کسی که تقدیر کرد و آمرزید، خدایا چنانچه نافرمانی‌ات کرده باشم، پس به یقین در محبوب‌ترین چیزها به نزد تو اطاعتت نمودم و آن ایمان به توست، برایت فرزندی نگرفتم و شریکی نخواندم، این ایمان منّتی است از سوی تو بر من، نه از سوی من بر تو، نافرمانی کردم تو را ای معبود من نه از روی دشمنی و نه از روی بیرون رفتن از بندگی‌ات و نه از روی انکار ربوبیتت، بلکه هوای نفسم را پیروی کردم و شیطان مرا لغزاند، تو را بر من حجّت و بیان است، پس اگر عذابم کنی به خاطر گناهان من است و تو ستمکار بر من نیستی و اگر مرا بیامرزی و به من رحم کنی به یقین تو بخشنده و بزرگ‌منش و مهمان‌نوازی.
پس از این دعا تا نفس او وفا کند «یا کریم، یا کریم» را تکرار کند، و بعد از آن بگوید:
يَا آمِناً مِنْ كُلِّ شَيْءٍ وَكُلُّ شَيْءٍ مِنْكَ خائِفٌ حَذِرٌ أَسْأَلُكَ بِأَمْنِكَ مِنْ كُلِّ شَيْءٍ وَخَوْفُ‌ِ كُلِّ شَيْءٍ مِنْكَ، أَنْ تُصَلِّيَ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تُعطِيَنِي أَماناً لِنَفْسِي وَأَهْلِي وَوَلَدِي وَسائِرِ مَا أَنْعَمْتَ بِهِ عَلَيَّ حَتَّىٰ لَا أَخافَ وَلَا أَحْذَرَ مِنْ شَيْءٍ أَبَداً إِنَّكَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ، وَحَسْبُنَا اللّٰهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ، يَا كافِيَ إِبْرَاهِيمَ نُمْرُودَ، وَيَا كافِيَ مُوسىٰ فِرْعَوْنَ، أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَأَنْ تَكْفِيَنِي شَرَّ فُلانِ ابْنِ فُلان.
ای ایمن از هر چیز و هر چیز از تو هراسان و در حذر، از تو می‌خواهم به ایمنی‌ات از هر چیز و هراس هر چیز از تو، این‌که بر محمد و خاندان محمّد درود فرستی و به من امان دهی، برای خود و خاندان و فرزندانم و سایر چیزهایی که به من عنایت کردی تا آن‌که هرگز از چیزی نهراسم و حذر نکنم، به درستی که تو بر هر کاری توانایی و خدا ما را بس است و چه خوب کارگزاری است، ای کفایت‌کننده ابراهیم از نمرود و ای کفایت‌کننده موسی از فرعون، از تو می‌خواهم بر محمد و خاندان محمّد درود فرستی و از من کفایت کنی شرّ فلان پسر فلان را.
به جاى «فلان بن فلان» نام شخصی را که از شرّ او می‌ترسد و نام پدرش را بگوید و از خدا بخواهد که زیان او را دفع و وی را از او بازدارد، به درستی که حق‌تعالی گزند او را باز خواهد داشت ان‌شاء‌الله‌تعالی؛
و پس از آن به سجده رود و حاجت خود را بخواهد و به سوی حق‌تعالی زاری کند.
به درستی که مرد مؤمن و زن مؤمنه‌ای نیست که این نماز را بجا آورد و این دعا را از روی اخلاص بخواند، مگر این‌که درهای آسمان برای او در برآمدن حاجاتش گشوده می‌شود و در همان هنگام و همان شب دعای او نسبت به هرگونه حاجتی که باشد مستجاب می‌شود و این به سبب احسان و لطف و مهربانی حق‌تعالی بر ما و بر مردم است.
نویسنده گوید: فرزند بزرگوار شیخ طبرسى، رضى الدین حسن بن فضل هم این نماز را در «مکارم الاخلاق» نقل کرده و در ابتداى دعا به جاى «اللّٰهُمَّ إِنْ کُنْتُ عَصَیْتُکَ»، «إِنْ کُنْتُ قَدْ عَصَیْتُکَ» را ذکر کرده است و پس از «حَتّىٰ لا أَخافَ» کلمه «أَحَداً» را اضافه نموده است و پس از کلمه «فِرْعَوْنَ»، «أَسْئَلُکَ» را.
نماز مسجد جمکران در قم
