از کتاب «مصباح» شیخ طوسی و غیر آن روایت شده: هرگاه نماز را سلام دادی دست‌ها را تا برابر گوش بالا بـبر و «سه مرتبه» تکبیر [اللّهُ أَکْبَرُ] گفته و سپس بگو:
لَا إِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ إِلٰهاً وَاحِداً وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ، لَاإِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ وَ لَا نَعْبُدُ إِلّا إِيَّاهُ، مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ، لَاإِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ رَبُّنَا وَ رَبُّ آبائِنَا الْأَوَّلِينَ، لَاإِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ وَحْدَهُ وَحْدَهُ وَحْدَهُ ، أَنْجَزَ وَعْدَهُ، وَنَصَرَ عَبْدَهُ، وَأَعَزَّ جُنْدَهُ، وَهَزَمَ الْأَحْزَابَ وَحْدَهُ، فَلَهُ الْمُلْكُ، وَلَهُ الْحَمْدُ، يُحْيِى وَيُمِيتُ، وَيُمِيتُ وَيُحْيِى، وَهُوَ حَيٌّ لَايَمُوتُ، بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَىْءٍ قَدِيرٌ.
معبودی جز خدا نیست، معبودی یگانه و ما تسلیم او هستیم، معبودی غیر از خدا نیست و جز او را نمی‌پرستیم، درحالی‌که طاعت خود را برای او خالص می‌کنیم هرچند برای مشرکان ناخوشایند باشد. معبودی جز خدا پروردگار ما و پروردگار پدران نخستین ما نیست، معبودی غیر از خدا نیست، یگانه و یگانه و یگانه است، وعده‌اش را به انجام رساند، بنده‌اش را یاری داد و سپاهش را قدرت و عزت بخشید و به‌تنهایی لشکریان (کفر و شرک) را درهم شکست؛ پس فرمانروایی و ستایش فقط ویژه اوست. زنده می‌کند و می‌میراند و می‌میراند و زنده می‌کند و اوست زنده‌ای که نمی‌میرد، خیر و نیکی تنها به دست اوست و او بر هر چیز تواناست.
آنگاه بگو:
أَسْتَغْفِرُ اللّٰهَ الَّذى لَا إِلٰهَ إِلّا هُوَ الْحَىُّ الْقَيُّوْمُ وَ أَتُوْبُ إِلَيْهِ.
از خدا که جز او معبودی نیست، آن زنده و پاینده آمرزش می‌خواهم و به‌سوی او باز می‌گردم.
آنگاه بگو:
اللّٰهُمَّ اهْدِنِى مِنْ عِنْدِكَ، وَأَفِضْ عَلَىَّ مِنْ فَضْلِكَ، وَانْشُرْ عَلَىَّ مِنْ رَحْمَتِكَ، وَأَنْزِلْ عَلَىَّ مِنْ بَرَكاتِكَ، سُبْحانَكَ لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ اغْفِرْ لِى ذُنُوبِى كُلَّها جَمِيعاً، فَإِنَّهُ لا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ كُلَّها جَمِيعاً إِلّا أَنْتَ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ مِنْ كُلِّ خَيْرٍ أَحَاطَ بِهِ عِلْمُكَ، وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ كُلِّ شَرٍّ أَحَاطَ بِهِ عِلْمُكَ؛
خدایا مرا از نزد خود راهنمایی کن و از باران احسانت بر من ببار و از ابر رحمتت بر من بگستران و از نعمت‌های فراوانت بر من فرود آر، پاک و منزّهی، معبودی جز تو نیست، همۀ گناهانم را بیامرز، زیرا جملگی گناهان را کسی جز تو نمی‌آمرزد، خدایا از تو درخواست می‌کنم از هر خیری که دانشت بر آن احاطه یافته است و به تو پناه می‌آورم از هر گزندی که علم تو به آن احاطه دارد؛
اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ عَافِيَتَكَ فِى أُمُورِى كُلِّها، وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ خِزْىِ الدُّنْيَا وَعَذَابِ الْآخِرَةِ، وَأَعُوذُ بِوَجْهِكَ الكَرِيمِ، وَعِزَّتِكَ الَّتِى لَاتُرامُ، وَقُدْرَتِكَ الَّتِى لَايَمْتَنِعُ مِنْهَا شَىْءٌ، مِنْ شَرِّ الدُّنْيا وَالْآخِرَةِ، وَمِنْ شَرِّ الْأَوْجاعِ كُلِّهَا، وَمِنْ شَرِّ كُلِّ دابَّةٍ أَنْتَ آخِذٌ بِنَاصِيَتِها، إِنَّ رَبِّى عَلىٰ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ، وَلَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّٰهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ، تَوَكَّلْتُ عَلَى الْحَيِّ الَّذِي لَايَمُوتُ، وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِى لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً، وَلَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِى الْمُلْكِ، وَلَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ، وَكَبِّرْهُ تَكْبِيراً.
خدایا! در همه‌ی کارهایم تندرستی و سلامتی از تو می‌خواهم و به تو پناه می‌آورم از خواری دنیا و عذاب آخرت و پناه می‌برم به ذات بزرگ‌منش و توانمندی دست نایافتنی‌ات و قدرت سرپیچی ناپذیرت، از شر دنیا و آخرت و از شر همه دردها و از شر هر حیوانی که زمام وجودش به دست توست، همانا پروردگارم بر راه راست است، هیچ توان و نیرویی نیست جز از سوی خدای بلندمرتبه بزرگ. توکل می‌کنم بر آن زنده‌ای که نمی‌میرد، ستایش ویژه خدا را که فرزندی نگرفته و در فرمانروایی شریکی برای او نیست و نه سرپرستی تا از پستی و فرومایگی رهایش سازد و او را بسیار بزرگ شمار.
پس تسبیح حضرت زهرا (علیها‌السلام) را گفته، [که کیفیت آن چنین است: تکبیر: «اَللهُ اَکـبَرُ» 34 مرتبه، حمد: «اَلحَمدُ لِلّه» 33 مرتبه، تسبیح: «سُبحانَ اللهِ» 33 مرتبه] و پیش از آنکه از جای خود حرکت کنی «ده مرتبه» بخوان:
أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ وَحْدَهُ لَاشَرِيكَ لَهُ إِلٰهاً وَاحِداً أَحَداً فَرْداً صَمَداً، لَمْ يَتَّخِذْ صاحِبَةً وَلا وَلَداً.
گواهی می‌دهم که معبودی جز خدای یکتا نیست، برای او شریکی وجود ندارد، معبودی است یگانه و یکتا، بی‌همتا و بی‌نیاز است و هرگز همسر و فرزندی نگرفته است.
نویسنده گوید: فضیلت فراوانی برای این ذکر «أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلهَ إِلّا اللّه... » در روایت واردشده، به‌ویژه پس از نماز صبح و شام، و هنگام طلوع و غروب آفتاب؛ آنگاه می‌گویی:
سُبْحانَ اللّٰهِ كُلَّما سَبَّحَ اللّٰهَ شَيْءٌ، وَكَمَا يُحِبُّ اللّٰهُ أَنْ يُسَبَّحَ، وَكَمَا هُوَ أَهْلُهُ، وَكَمَا يَنْبَغِى لِكَرَمِ وَجْهِهِ وَعِزِّ جَلالِهِ، وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ كُلَّما حَمِدَ اللّٰهَ شَىْءٌ، وَكَمَا يُحِبُّ اللّٰهُ أَنْ يُحْمَدَ، وَكَمَا هُوَ أَهْلُهُ، وَ كَمَا يَنْبَغِى لِكَرَمِ وَجْهِهِ وَعِزِّ جَلَالِهِ، وَلَا إِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ كُلَّما هَلَّلَ اللّٰهَ شَىْءٌ، وَكَمَا يُحِبُّ اللّٰهُ أَنْ يُهَلَّلَ، وَكَمَا هُوَ أَهْلُهُ، وَكَمَا يَنْبَغِى لِكَرَمِ وَجْهِهِ وَعِزِّ جَلَالِهِ؛
پاک و منزه است خداوند، هرگاه چیزی او را به پاکی بستاید و آن‌چنان که دوست دارد به پاکی ستوده شود و آن‌گونه که او شایسته آن است و آن‌سان که برای ذات بزرگوارش و قدرت عظمتش سزاوار است و خداوند را ستایش هرگاه که او را چیزی ستایش کند و به همان صورت که دوست دارد ستایش شود و آن‌گونه که شایسته آن است و آن‌سان که برای ذات بزرگوارش و قدرت عظمتش سزاوار است. معبودی جز خدا نیست، هرگاه چیزی به یگانه‌گی‌اش بانگ بردارد و به همان صورت که دوست دارد یگانه‌اش دانند و آن‌چنان‌که او شایسته آن است و آن‌سان که برای ذات بزرگوارش و قدرت عظمتش سزاوار است؛
وَاللّٰهُ أَكْبَرُ كُلَّما كَبَّرَ اللّٰهَ شَىْءٌ، وَكَمَا يُحِبُّ اللّٰهُ أَنْ يُكَبَّرَ، وَكَمَا هُوَ أَهْلُهُ، وَكَمَا يَنْبَغِى لِكَرَمِ وَجْهِهِ وَعِزِّ جَلالِهِ، سُبْحانَ اللّٰهِ، وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ، وَلَا إِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ، وَاللّٰهُ أَكْبَرُ عَلَىٰ كُلِّ نِعمَةٍ أَنْعَمَ بِهَا عَلَىَّ وَعَلَىٰ كُلِّ أَحَدٍ مِنْ خَلْقِهِ مِمَّنْ كَانَ أَوْ يَكُونُ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ . اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّىَ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَسْأَلُكَ مِنْ خَيْرِ مَا أَرْجُو وَ خَيْرِ مَا لَا أَرْجُو، وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ مَا أَحْذَرُ وَمِنْ شَرِّ مَا لَاأَحْذَرُ.
و خداوند بزرگ‌تر از توصیف شدن است، هرگاه چیزی او را به بزرگی یاد کند و همان‌طور که دوست دارد به بزرگی یاد شود و آن‌چنان‌که او شایسته آن است و آن‌سان که برای ذات بزرگوارش و قدرت عظمتش سزاوار است. پاک و منزه است خداوند و ستایش ویژه اوست و معبودی جز خدا نیست و الله اکبر بر هر نعمتی که به من و به هر یک از مخلوقاتش عطا کرده، چه آنان‌که بوده‌اند و چه آنان‌که تا روز قیامت خواهند آمد. خداوندا از تو می‌خواهم که بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستی و از تو از بهترین چیزی که امید دارم و از بهترین چیزی که امید ندارم درخواست می‌کنم و به تو پناه می‌آورم از شر آنچه پرهیز می‌کنم و از شر آنچه نمی‌پرهیزم.
سپس سوره
«حَمد»،
«آیت‌الکرسی» [آیه 255 سوره بقره]،
«شَهِدَ اللَّهُ» [آل‌عمران: 18]،
«قُلِ اللّٰهُمَّ مٰالِکَ الْمُلْکِ» [آل‌عمران: 26] و
«آیه سخره» را که عبارت از «سه آیه» از سوره «اعراف» [54 ـ 56] که اوّل آن، «إِنَّ رَبَّکُمُ اللّٰهُ» و آخر آن «مِنَ الْمُحْسِنِینَ» است بخوان و سپس «سه مرتبه» بگو:
سُبْحَانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعالَمِينَ.
منزّه است پروردگارت، پروردگار دارند توانمندی، از آنچه مشرکان او را وصف می‌کنند و درود بر فرستادگان او؛ و ستایش فقط ویژه پروردگار جهانیان است.
پس «سه مرتبه» می‌گویی:
اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاجْعَلْ لِى مِنْ أَمْرِىَ فَرَجاً وَمَخْرَجاً، وَارْزُقْنِى مِنْ حَيْثُ أَحْتَسِبُ وَمِنْ حَيْثُ لَاأَحْتَسِبُ.
خدایا! درود فرست بر محمّد و خاندان محمّد و در کارم برای من گشایش و راه نجات قرار ده و مرا از آنجا که گمان می‌برم و از آنجا که گمان نمی‌برم، روزی عطا کن.
و این دعایی است که جبرئیل آن را به حضرت یوسف(علیه‌السلام) هنگامی‌که در زندان بود آموخت.
سپس با دست راست محاسنت را بگیر و کف دست چپت را به‌سوی آسمان بگشا و «هفت مرتبه» بگو:
يَا رَبَّ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَعَجِّلْ فَرَجَ آلِ مُحَمَّدٍ.
ای پروردگار محمّد و خاندان محمّد، درود فرست بر محمّد و خاندان محمّد و گشایش امور خاندان محمّد را نزدیک کن.
و باز به همان حال «سه مرتبه» بگو:
يَا ذَاالْجَلالِ وَ الْإِكْرامِ، صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَارْحَمْنِى وَ أَجِرْنِى مِنَ النَّارِ.
ای دارنده بزرگی و محبت! بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و به من رحم کن و از آتش دوزخ پناهم ده.
پس «دوازده مرتبه» سوره
«توحید» را بخوان و بگو:
اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الْمَكْنُونِ الْمَخْزُونِ، الطَّاهِرِ الطُّهْرِ الْمُبَارَكِ، وَأَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الْعَظِيمِ وَسُلْطَانِكَ الْقَدِيمِ، يَا وَاهِبَ الْعَطَايَا، وَيَا مُطْلِقَ الْأُسَارَىٰ، وَيَا فَكَّاكَ الرِّقابِ مِنَ النَّارِ، أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّىَ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَأَنْ تُعْتِقَ رَقَبَتِى مِنَ النَّارِ وَأَنْ تُخْرِجَنِى مِنَ الدُّنْيَا سَالِماً، وَتُدْخِلَنِى الْجَنَّةَ آمِناً، وَأَنْ تَجْعَلَ دُعَائِى أَوَّلَهُ فَلَاحاً، وَ أَوْسَطَهُ نَجاحَاً، وَآخِرَهُ صَلَاحاً، إِنَّكَ أَ نْتَ عَلَّامُ الْغُيُوبِ.
خدایا، از تو می‌خواهم به حق نام پوشیده و پنهان و پاکیزه و پاکی بخش و خجسته‌ات و نیز به نام بزرگ و سلطنت دیرینه‌ات از تو خواستارم ای بخشنده‌ی عطاها و ای آزادی‌بخش اسیران و ای رهاننده‌ی انسان‌ها از آتش، از تو می‌خواهم که بر محمد و خاندان محمد درود فرستی و مرا از آتش دوزخ رهایی بخشی و از سرای دنیا همراه با سلامت ایمان بیرون بری و در امنیت، وارد بهشت کنی و قرار دهی آغاز دعایم را رستگاری و میانش را موفقیت و پایانش را صلاح، همانا تویی دانای نهان‌ها.
و در «صحیفه علویّه» آمده: که دنبال هر فریضه این‌گونه بخوان:
يَا مَنْ لَايَشْغَلُهُ سَمْعٌ عَنْ سَمْعٍ، وَ يَا مَنْ لَايُغَلِّطُهُ السَّائِلُونَ، وَ يَا مَنْ لَايُبْرِمُهُ إِلْحَاحُ الْمُلِحِّينَ، أَذِقْنِى بَرْدَ عَفْوِكَ، وَ حَلَاوَةَ رَحْمَتِكَ وَمَغْفِرَتِكَ.
ای کسی که گوش دادن به سخنی از گوش دادن به سخنی دیگر او را بازنمی‌دارد و درخواست بی‌شمار خواهندگان به اشتباهش نمی‌اندازد، ای آنکه التماس التماس‌کنندگان آزرده و خسته‌اش نمی‌کند، مرا از خنکی گذشت و شیرینی رحمت و آمرزشت بچشان.
و نیز بگو:
إِلٰهِى هٰذِهِ صَلاتِى صَلَّيْتُها لَالِحاجَةٍ مِنْكَ إِلَيْهَا، وَلَا رَغْبَةٍ مِنْكَ فِيهَا، إِلّا تَعْظِيماً وَطَاعَةً وَ إِجَابَةً لَكَ إِلَىٰ مَا أَمَرْتَنِى بِهِ، إِلٰهِى إِنْ كَانَ فِيها خَلَلٌ أَوْ نَقْصٌ مِنْ رُكُوعِها أَوْ سُجُودِها فَلَا تُؤاخِذْنِى، وَ تَفَضَّلْ عَلَىَّ بِالْقَبُولِ وَالْغُفْرانِ.
معبودا! این است نماز من، آن را بجا آوردم نه به خاطر نیاز و رغبتی از سوی تو به آن، بلکه فقط به خاطر تعظیم و اطاعت دستور و اجابت آنچه مرا به آن فرمان دادی؛ معبودا اگر عیب و نقصی در رکوع و سجودش بود، مرا سرزنش مکن و بر من با پذیرش عبادات و آمرزش کاستی‌ها لطف کن.
و نیز در پی هر نماز، این دعا را که پیامبر(صلیاللهعلیهوآله) برای تقویت حافظه به امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) تعلیم داد بخوان:
سُبْحَانَ مَنْ لَايَعْتَدِى عَلىٰ أَهْلِ مَمْلَكَتِهِ، سُبْحانَ مَنْ لَايَأْخُذُ أَهْلَ الْأَرْضِ بِأَلْوانِ الْعَذَابِ، سُبْحانَ الرَّؤُوُفِ الرَّحِيمِ . اللّٰهُمَّ اجْعَلْ لِى فِى قَلْبِى نُوراً وَ بَصَرَاً وَ فَهْماً وَ عِلْماً، إِنَّكَ عَلىٰ كُلِّ شَىْءٍ قَدِيرٌ.
منزه است پادشاهی که به زیردستانش ستم نمی‌کند، منزه است خدایی که اهل زمین را به عذاب‌های رنگارنگ گرفتار نکند، منزه است آن خدای بسیار مهرورز و مهربان. خدایا در دلم نور و فراست و بینش و فهم و دانش قرار ده، مسلّماً تو بر هر کاری توانایی.
در «مصباح» کفعمى آمده: بعد از نمازها «سه مرتبه» بگو:
أُعِيذُ نَفْسِى وَ دِينِى وَأَهْلِى وَمَالِى وَ وَلَدِى وَ إِخْوانِى فِى دِينِى، وَمَا رَزَقَنِى رَبِّى، وَخَواتَِيمَ عَمَلِى، وَمَنْ يَعْنِينِى أَمْرُهُ، بِاللّٰهِ الْوَاحِدِ الْأَحَدِ الصَّمَدِ الَّذِى لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً أَحَدٌ، وَبِرَبِّ الْفَلَقِ مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ، وَمِنْ شرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ، وَمِنْ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فى الْعُقَدِ، وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ، وَبِرَبِّ النَّاسِ، مَلِكِ النَّاسِ، إِلٰهِ النَّاسِ، مِنْ شَرِّ الْوَسْوَاسِ الخَنَّاسِ الَّذِى يُوَسْوِسُ فِى صُدُورِ النَّاسِ مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ.
خودم و دینم و خانواده و ثروتم و فرزند و برادران دینی‌ام و آنچه را پروردگارم روزیم کرده و سرانجام کارم و هرکس که سرپرستی او به دست من است، همه و همه را در پناه خدای یگانه و یکتای بی‌نیاز قرار می‌دهم، خدایی که نزاده است و زاییده نشده است و کسی همتای او نیست و (پناه می‌برم) به آفریدگار سپیده‌دم از شر آنچه آفرید و از شر شب تاریک آنگاه که درآید و از شر زنان ساحر دمنده در گره‌ها و از شر حسود زمانی که حسد ورزد و پناه می‌برم به پروردگار آدمیان، فرمانروای آدمیان، معبود آدمیان، از شر شیطان مرموزی که در سینه‌های مردمان وسوسه می‌کند، چه شیطان جنی و چه شیطان انسی.
از دست نوشته شیخ شهید نقل است: که حضرت رسول(صلیاللهعلیهوآله) فرمود: هرکه می‌خواهد خداوند در قیامت اعمال زشتش را بر او عرضه نکند و پرونده گناهانش را نگشاید، باید این دعا را بعد از هر نماز بخواند:
اللّٰهُمَّ إِنَّ مَغْفِرَتَكَ أَرْجَىٰ مِنْ عَمَلِى، وَ إِنَّ رَحْمَتَكَ أَوْسَعُ مِنْ ذَنْبِى، اللّٰهُمَّ إِنْ كَانَ ذَنْبِى عِنْدَكَ عَظِيماً، فعَفْوُكَ أَعْظَمُ مِنْ ذَنْبِى، اللّٰهُمَّ إِنْ لَمْ أَكُنْ أَهْلاً أَنْ أَبْلُغَ رَحْمَتَكَ، فَرَحْمَتُكَ أَهْلٌ أَنْ تَبْلُغَنِى وَتَسَعَنِى، لِأَنَّهَا وَسِعَتْ كُلَّ شَىْءٍ، بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.
خدایا! همانا آمرزش تو از عمل من امیدوار کننده‌تر و مهربانی تو از گناه من گسترده‌تر است، خدایا! اگر گناهانم نزد تو بزرگ است، گذشت تو از گناه من بزرگ‌تر است، خدایا! اگرچه شایسته دست‌یابی به رحمت تو نیستم، امّا رحمت تو سزاوار است که به من برسد و مرا فراگیرد، زیرا رحمتت همه‌چیز را فراگرفته است، به‌حق مهربانیت، ای مهربان‌ترین مهربانان.
از ابن‌بابویه روایت شده است: که فرمود: چون از تسبیح حضرت فاطمه(سلام‌الله‌علیها) فارغ شدی بگو:
اللّٰهُمَّ أَنْتَ السَّلَامُ، وَمِنْكَ السَّلَامُ، وَلَكَ السَّلَامُ، وَ إِلَيْكَ يَعُودُ السَّلَامُ، سُبْحَانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ، وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ، وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ . السَّلَامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا النَّبِىُّ وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَكاتُهُ، السَّلامُ عَلَى الْأَئِمَّةِ الْهَادِينَ الْمَهْدِيِّينَ، السَّلَامُ عَلىٰ جَمِيعِ أَنْبِياءِ اللّٰهِ وَرُسُلِهِ وَمَلَائِكَتِهِ، السَّلامُ عَلَيْنا وَعَلَىٰ عِبادِ اللّٰهِ الصَّالِحِينَ؛
خدایا! تویی خدای سلامت [بی‌عیب] و تندرستی تنها از تو سرچشمه می‌گیرد و تنها ویژه توست و به‌سوی تو بازمی‌گردد، منزه است پروردگارت، پروردگار دارنده توانمندی از صفاتی که مشرکان او را به آن وصف می‌کنند و سلام بر فرستادگان او، ستایش ویژه خداست، پروردگار جهانیان، سلام و برکات خدا بر تو ای پیامبر، سلام بر امامان هدایتگر، هدایت یافته، درود و سلام بر همه پیامبران خدا و فرستادگان و فرشتگانش، سلام بر ما و بر بندگان شایسته خدا؛
السَّلامُ عَلَىٰ عَلِيٍّ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ، السَّلامُ عَلَى الْحَسَنِ وَالْحُسَيْنِ سَيِّدَيْ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ أَجْمَعِينَ، السَّلَامُ عَلَىٰ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ زَيْنِ الْعَابِدِينَ، السَّلامُ عَلىٰ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ باقِرِ عِلْمِ النَّبِيِّينَ، السَّلامُ عَلَىٰ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ، السَّلامُ عَلَىٰ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ الْكَاظِمِ، السَّلامُ عَلىٰ عَلِيِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا، السَّلامُ عَلىٰ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ الْجَوادِ، السَّلامُ عَلىٰ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ الْهادِي، السَّلامُ عَلَى الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ الزَّكِيِّ الْعَسْكَرِيِّ، السَّلامُ عَلَى الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ الْقائِمِ الْمَهْدِيِّ، صَلَواتُ اللّٰهِ عَلَيْهِمْ أَجْمَعِينَ.
سلام بر علی(علیه‌السلام) امیر اهل ایمان، سلام بر حسن و حسین دو سرور همه جوانان اهل بهشت، سلام بر علی بن حسین زینت‌بخش عابدان، سلام بر محمد بن علی شکافنده‌ی دانش انبیاء، سلام بر جعفر بن محمّد آن امام راست‌گو، سلام بر موسی بن جعفر آن امام فروخورنده خشم، سلام بر علی بن موسی آن امام قانع و خشنود، سلام بر محمد بن علی آن امام بخشنده، سلام بر علی بن محمد آن امام هدایتگر، سلام بر حسن بن علی آن پاکیزه‌ی دارنده‌ی ارتش ملکوتی، سلام بر حجت بن الحسن آن امام قیام‌کننده‌ی هدایت‌شده، درود و سلام خدا بر همه آنان باد.
آنگاه هر حاجت که دارى از خدا بخواه.
شیخ کفعمى فرموده: پس از هر نمازى می‌گویى:
رَضِيتُ بِاللّٰهِ رَبّاً، وَبِالْإِسْلامِ دِيناً، وَبِمُحَمَّدٍ صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ نَبِيّاً، وَبِعَلِيٍّ إِمَاماً، وَ بِالْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ وَ عَلِيٍّ وَ مُحَمَّدٍ وَجَعْفَرٍ وَ مُوسىٰ وَعَلِيٍّ وَمُحَمَّدٍ وَ عَلِيٍّ وَ الْحَسَنِ وَ الْخَلَفِ الصَّالِحِ عَلَيْهِمُ السَّلامُ، أَئِمَّةً وَسَادَةً وَقادَةً، بِهِمْ أَتَوَلَّىٰ، وَمِنْ أَعْدائِهِمْ أَتَبَرَّأُ.
خشنودم به این که خداوند پروردگارم باشد و اسلام آئینم و محمد(صلیاللهعلیهوآله) پیامبرم و علی امامم و حسن و حسین و علی و محمد و جعفر و موسی و علی و محمد و علی و حسن و یادگار شایسته [حضرت مهدی] که درود بر آنان باد امامان و سروران و پیشوایانم باشند، به آنان دوستی می‌ورزم و از دشمنانشان بیزاری می‌جویم.
پس «سه مرتبه» بگو:
اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ الْعَفْوَ وَ الْعافِيَةَ وَ الْمُعافاةَ فِى الدُّنْيا وَالْآخِرَةِ.
خدایا، از تو بخشش و تندرستی و سلامت در دنیا و آخرت را خواستارم.
مقدمه باب اول در بیان بعضی از ادعیه
