سال سیزدهم بعثت، مبدأ هجرت رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) از مکه معظّمه به مدینه منوّره بود و در آن شب ایشان در غار ثور پنهان شدند و حضرت امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) برای فدا کردن جان خود به جای آن حضرت خوابید و از شمشیرهای قبایل مشرکین پروا نکرد و برتری خود و مواسات و برادری خویش را با رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) به تمام جهانیان آشکار ساخت و آیه کریمه: «وَ مِنَ النّٰاسِ مَنْ یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغٰاءَ مَرْضٰاتِ اللّٰهِ؛ و از مردم کسی [چون علی‌‌بن‌‌ابی‌طالب علیه السلام] است که جانش را برای به‌دست‌آوردن خشنودی خدا می‌فروشد.» در شأن ایشان نازل شد.