براي روز عاشورا، يعني مهمترين موسم غم و اندوه آل محمد (ره) آداب ويژه اي است که در کلمات علماي بزرگوار شيعه ذکر شده است. محدث قمي (ره) يکي از آن آداب مخصوص را تعزيت و تسليت گفتن شيعيان به يکديگر با اين عبارت بيان مي کند:
«اَعظَمَ الله اُجورَنا و اُجُورَکُم بِمَصابِنا بِالحُسَين (ع) وَ جَعَلَنا وَ اياکُم مِن الطّالِبين بِثارِهِ مَعَ وَلِيهِ اَلامام المَهدي مِن آلِ مُحَمّد عَلَيهِم السََّلام» (مفاتیح الجنان ، اعمال روز عاشورا)
يعني خداوند اجر ما و شما را در مصيبت حسين (ع) بزرگ گرداند و ما و شما را از کساني قرار دهد که به همراه ولي امام حسين، امام مهدي از آل محمد عليهم السلام طلب خون آن حضرت کرده و به خونخواهي او برخيزيم.
صالح بن عقبه از پدرش نقل کرده که حضرت امام محمد باقر (ع) فرمود: «هر که زيارت کند حسين بن علي (ع) را در روز دهم محرم تا آنکه نزد قبر آن حضرت گريان شود، خدا را در روز قيامت ملاقات کند با ثواب دو هزار حج و دو هزار عمره و دو هزار جهاد که ثواب آنها مثل ثواب کسي باشد که در خدمت رسول خدا (ص) و ائمه طاهرين (ع) حج و عمره و جهاد کرده باشد.» راوي گفت عرض کردم: «فدايت شوم براي کسي که در شهرهاي دور باشد و ممکن نباشد که در مثل اين روز به سوي قبر آن حضرت رود، چه ثوابي است؟» فرمود: «هر گاه چنين باشد به سوي صحرا بيرون رود يا بر بام بلندي در خانه خود بالا رود و اشاره کند به سوي آن حضرت به سلام، و جديت در نفرين بر قاتلان وي نموده و بعد از آن دو رکعت نماز کند و اين کار را در اوايل روز انجام دهد و بر مصيبت امام حسين (ع) بگريد و کساني را که در خانه اش هستند نيز به گريه بر آن حضرت وا دارد و يکديگر را به اينکه در شهادت امام حسين (ع)، مصيبت زده شده اند تعزيت بگويند و هر گاه چنين کنند، همه آن ثواب ها را براي آنان ضامنم.» گفتم: «فدايت شوم براي آنان اين ثوابها را ضامن و کفيل مي شوي؟» فرمود: «بلي، من ضامن کفيلم براي کسي که اين عمل را بجا آورد.» گفتم: «چگونه يکديگر را تعزيت گويند؟» فرمود بگويند: «اَعظَمَ الله اُجورَنا و اُجُورَکُم بِمَصابِنا بِالحُسَين (ع) وَ جَعَلَنا وَ اياکُم مِن الطّالِبين بِثارِهِ مَعَ وَلِيهِ اَلامام المَهدي مِن آلِ مُحَمّد عَلَيهِم السََّلام» بنابراين هر کسي از شيعيان اهل بيت عصمت و طهارت (ع) در روز عاشورا در عين غم، اندوه و مصيبت، از خداي تعالي درخواست مي کند که جزء همراهان مهدي موعود در روز ظهور باشد تا در رکاب آن امام بر حق، براي انتقام خون پاک حضرت امام حسين (ع) که در سرزمين کربلا ريخته شد، قيام کند و طاغيان بني اميه و آل زياد و آل مروان را به کيفر آن جنايت بزرگ و عظيمي که در کربلا مرتکب شدند و حجت بالغه ي الهي و امام مفترض الطاعه و جگر گوشه ي رسول خدا و فرزند علي و زهرا را با آن وضع رقّت بار به قتل رساندند، برساند. در حقيقت، روز عاشورا آميخته با غم و شادي و نگراني و اميد است. گوشه اي از دل و جان شيعه در آن روز، از غم شهادت جانگداز امام حسين (ع) در التهاب و سوزش است و گوشه ي ديگر آن به اميد قيام مهدي موعود (عج) و آرزوي فرا رسيدن روز انتقام و همراه بودن با ولي عصر ارواحنا فداه، خنک و آرام مي باشد. قابل توجه است که در اين فراز تسليت و تعزيت، علاوه بر آن که از آمدن امام زمان و خونخواهي امام حسين (ع) سخن به ميان آمده است و آرزوي همراه بودن و تشرّف در رکاب آن بزرگوار و همکاري در انتقام از قاتلان آن سرور ابرار را مي کنيم، اين نکته نيز يادآور شده که امام مهدي، ولي امام حسين (ع) است و طبيعي است ايشان براي احقاق حق و خونخواهي مقتول بي گناه، بپا خيزد.
منبع : سایت عاشورا
