صفحه اصلي قرآن کریم نهج البلاغه صحیفه سجادیه مفاتیح الجنان تالیفات سخنرانیها دروس تفسیر پرسش و پاسخ گالری تصاویر کلیپ ها برنامه سخنرانیها
فارسی
English عربي اردو Français Azəri Deutsch Indonesian Hindi বাঙ্গালী
 

درگذشت سلمان ساوجي غزل گو و قصيده سراي بزرگ ايراني(778ق )
  اذان صبح
  طلوع خورشید
  اذان ظهر
  غروب خورشید
  اذان مغرب
مراکز استان :

طول جغرافیایی :         عرض جغرافیایی : 

مرحوم استاد رحیم مؤذن زاده اردبیلی مرحوم استاد آقاتی
استاد حسین صبحدل حسین علی شریف
حرم امام رضا (ع) اذان حزین
اذان انتظار - کاظم زاده حسن رضائیان
استاد شيخ محمد طوخی راغب مصطفی غلوش

برگي از تاريخ (12 صفر)

« درگذشت سلمان ساوجي غزل گو و قصيده سراي بزرگ ايراني(778ق )»
خواجه جمال الدين سلمان بن علاءالدين محمد ساوجي معروف به سلمان ساوجي از بزرگ ترين شاعران قصيده سرا و از غزل گويان نيکو سخن قرن هشتم هجري مي باشد. زندگي سلمان بيشتر در دربار امراي آل جلاير (ايلکانيان) و در بغداد که پايتخت آنان بود، سپري شده است. سلمان را مي توان آخرين قصيده سراي بزرگ ايران بعد از مغول دانست و او از همه معاصران خود بهتر از عهده تتبع قصايد شاعران قصيده سراي قرن پنجم و شش هجري برآمده است. او در علوم و فنون متداول زمان خود به درجه اي از کمال رسيد که توانست به مدد ذوق خدادادي در سخن سرايي و شاعري از نامداران عصر خود شود. مجموع اشعار سلمان در حدود يازده هزار بيت است وي در همه زمينه ها و قالب هاي شعري ذوق آزمايي کرده و به اعتقاد محققين، در زمينه شعر، استاد مسلم بوده است. مهارت و استادي او در شاعري تا بدان پايه بوده که حافظ شيرازي او را ستوده است. در اشعار سلمان گرايش هاي عارفانه موجود است و اعتقادات او در اين زمينه به خوبي در اشعارش جلوه گر است. در ديوان اشعار سلمان قصايد ديني در توصيف خداوند متعال و رسول گرامي اسلام نيز وجود دارد که برخي از آنها از نظر قدرت تشبيه و شيوايي زبان، بسيار زيبا هستند. از سلمان ساوجي دو داستان منظوم با نام هاي فراق نامه و جمشيد و خورشيد نيز باقي مانده است.