مرگ و فرصت ها، ص: 130
بود، اهل حرام، تقلب و حيله نبود، تا آخر عمرش چشم به مال مردم و ارث خانواده نداشت، اين آدم به چه علت بد بميرد؟ اگر اين آدم بد بميرد، معنيش اين است كه خدا- نعوذ بالله تعالی- ظالم است. در حالی كه شما در آيات قرآن كه دقّت كنيد، يكی از حرفهای قرآن، نفی هر گونه ظلم و ستم، چه در دنيا و چه در آخرت از پروردگار است.
آيات نفی كننده ظلم از سوی خدا
اما آياتی كه در رابطه با دنياست:
«إِنَّ اللَّهَ لا يَظْلِمُ النَّاسَ شَيْئاً وَ لكِنَّ النَّاسَ أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ» «1»
طبق اين آيه، خدا كمترين ستمی به احدی از انسان ها ندارد. پس اين همه ظلم و ستمی كه در دنيا رواج دارد چيست؟ می فرمايد: اين مردم هستند كه خودشان به خودشان ظلم می كنند؛ ظلم اقتصادی، سياسی، اجتماعی و خانوادگی.
اما در رابطه با قيامت:
«وَ نَضَعُ الْمَوازِينَ الْقِسْطَ لِيَوْمِ الْقِيامَةِ فَلا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئاً» «2»
ما ترازوی خودمان را فقط بر اساس عدالت برپا می كنيم. عدالت ضدّ ظلم است.
ما در قيامت بر اساس عدالت به احدی از مردم، كمترين ستمی نخواهيم كرد. اين گونه نيست كه در قيامت خدا بگويد: من «مالِكِ يَوْمِ الدِّينِ» «3» هستم و قدرت اول و آخر را دارم، و هر كاری بخواهم می كنم و كسی هيچ ايرادی نمی تواند بگيرد.
ما در قيامت می بينيم كه مجرم، جرمش چيست؟ به اندازه جرمش جريمه می شود. آن جريمه اش از دل خود جرمش به اوحمله می كند و كاری به خدا ندارد؛
«جَزاءً بِما كانُوا يَعْمَلُونَ» «4»
عمل خود مردم است كه در قيامت گريبان گير مردم می شود، اما ما كه «مُلْكِ
______________________________ (1)- يونس (10): 44؛ «يقيناً خدا هيچ ستمی به مردم روا نمی دارد، ولی مردم [با روی گردانی از حق ] بر خود ستم می ورزند.»
(2)- انبيا (21): 47؛ «و ترازوهای عدالت را در روز قيامت می نهيم و به هيچ كس هيچ ستمی نمی شود.»
(3)- فاتحه (1): 4؛ «مالك و فرمانروای روز پاداش و كيفر است.»
(4)- سجده (32): 17؛ «پاداش اعمالی كه همواره انجام می داده اند.»
