مرگ و فرصت ها، ص: 120

سلمان فارسی در صف مقربين پيامبر صلی الله عليه و آله

بنابراين تقسيم بندی طبقات بهشت و جهنم معلوم شد كه برای چيست؟ كسی مثل سلمان كه هدايتِ حضرت حق را از وجود خودش بروز می دهد، كه پيغمبر صلی الله عليه و آله بر سر منبر به مردم بگويد: مهاجرين! انصار مدينه! چرا می گوييد كه سلمان از ما است؟ سلمان نه از شما است، نه از آنها، بلكه:

«سلمان منّا اهل البيت» «1»

اين درجه است.

او چه كاری كرد كه به اين درجه رسيد؟ او ايرانی بود. قوم و خويش پيغمبر صلی الله عليه و آله نبود. از مؤمنين عرب كسی به اين مقام نرسيد. او چه كرد كه «سلمان منّا اهل البيت» شد؟ از وقتی كه مسلمان شد، با هيچ گناهی آشتی نكرد، هيچ خيری را ترك نكرد، قرآن را با همه دل باور كرد، يعنی ديد:

«ذلِكَ الْكِتابُ لا رَيْبَ فِيهِ هُدیً لِلْمُتَّقِينَ» «2»

واقعاً در قلبش نسبت به كتاب خدا ترديد نداشت. خدايیِ محض بود. اين «الاقرب فالاقرب» است، يعنی به قدری اين جاده را زيبا طی كرد و برای تجلی نور هدايت ظرفيت نشان داد، تا سلمان شد.

شخصی به نام «حمران بن أعين» در مدينه بود كه خانواده او در سابق شيعه نبودند، بعد آمدند و شيعه شدند، اما شما ببينيد اين ها چگونه شيعه شدند؟ خيلی عجيب است.

حمران قبل از امام صادق عليه السلام از دنيا رفت. آفتاب تازه می خواست طلوع كند، خبر مرگ حمران را برای امام ششم عليه السلام آوردند، امام عليه السلام طوری گريه می كردند كه شانه های ايشان تكان می خورد. هنوز بيرون نيامده بودند كه به تشييع جنازه او

______________________________
(1)- بحار الأنوار: 17/ 170، باب 1؛ «قَالَ الطَّبْرِسِيُّ رَحِمَهُ اللَّهُ قِيلَ لَمَّا فَتَحَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله عليه و آله مَكَّةَ وَ وَعَدَ أُمَّتَهُ مُلْكَ فَارِسَ وَ الرُّومِ قَالَتِ الْمُنَافِقُونَ وَ الْيَهُودُ هَيْهَاتَ مِنْ أَيْنَ لِمُحَمَّدٍ مُلْكُ فَارِسَ وَ الرُّومِ أَ لَمْ تَكْفِهِ الْمَدِينَةُ وَ مَكَّةُ حَتَّی طَمَعَ فِي الرُّومِ وَ فَارِسَ فَنَزَلَتْ هَذِهِ الآْيَةُ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ و أَنَسٍ وَ قِيلَ إِنَّ النَّبِيَّ ص خَطَّ الْخَنْدَقَ عَامَ الْأَحْزَابِ وَ قَطَعَ لِكُلِّ عَشَرَةٍ أَرْبَعِينَ ذِرَاعاً فَاحْتَجَّ الْمُهَاجِرُونَ وَ الْأَنْصَارُ فِي سَلْمَانَ وَ كَانَ رَجُلًا قَوِيّاً فَقَالَ الْمُهَاجِرُونَ سَلْمَانُ مِنَّا وَ قَالَتِ الْأَنْصَارُ سَلْمَانُ مِنَّا فَقَالَ النَّبِيُّ صلی الله عليه و آله سَلْمَانُ مِنَّا أَهْلَ الْبَيْت.»

بحار الأنوار: 20/ 198، باب 17؛ «كَثِيرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمْرِو بْنِ عَوْفٍ الْمُزَنِيِّ قَالَ حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ أَبِيهِ قَالَ خَطَّ رَسُولُ اللَّهُ صلی الله عليه و آله الْخَنْدَقَ عَامَ الْأَحْزَابِ أَرْبَعِينَ ذِرَاعاً بَيْنَ عَشَرَةٍ فَاخْتَلَفَ الْمُهَاجِرُونَ وَ الْأَنْصَارُ فِي سَلْمَانَ وَ كَانَ رَجُلًا قَوِيّاً فَقَالَتِ الْأَنْصَارُ سَلْمَانُ مِنَّا و قَالَتِ الْمُهَاجِرُونَ سَلْمَانُ مِنَّا فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله عليه و آله سَلْمَانُ مِنَّا أَهْلَ الْبَيْت.»

(2)- بقره (2): 2؛ «در [وحی بودن و حقّانيّت ] اين كتابِ [با عظمت ] هيچ شكی نيست؛ سراسرش برای پرهيزكارانْ هدايت است.»