قدردانی خدا از شاكرين در قيامت

وقتی انسان ابزار زندگی را نعمت بداند، به ناچار خدا را منعم و خودش را متنعم خدا می داند، پس مطابق خواسته خدا می خورد، می پوشد و مصرف می كند. اين انسان در گروه «إِمَّا شاكِراً» قرار می گيرد، آن شاكری كه به انتخاب خودش راه خدا را انتخاب كرده، صحيح زندگی نموده و در قيامت با پای خودش به بهشت می رود، نه اين كه دستش را بگيرند و او را به طرف بهشت بكشانند.

خداوند در قرآن كريم می فرمايد:

در قيامت به او می گويند: «ادْخُلُوها بِسَلامٍ آمِنِينَ» «1» با امنيت كامل به بهشت وارد شويد.

اميرالمؤمنين عليه السلام در «نهج البلاغه» در رابطه با دنيا، بهشت، دوزخ و انسان جملاتی دارند كه با يكديگر ارتباط دارند؛ حضرت می فرمايد: «الا و ان اليوم المضمار» «2» اين دنيايی كه در آن هستيد، ميدان تمرين است؛ تمرين اخلاق، عمل، حال و عبادت. اكنون بايد خودتان را با تمرين قوی كنيد. چون شخص تمرين نكرده را در مسابقه راه نمی دهند و اگر راه بدهند، همان بار اول مسابقه را می بازد.

خدا عادل، حكيم و رحيم است، نمی شود به وسيله آيات، انبيا و امامان عليهم السلام به مردم امر كند كه تا می توانيد تمرين كنيد، اما مسابقه ای در كار نباشد. خدای حكيم كار بيهوده نمی كند. اگر مسابقه ای نباشد، حكم به تمرين، حكم لغوی خواهد بود.

«وَ غَدَاً السِّباقُ» فردای قيامت، روز مسابقه است. «و السَّبْقَةُ الجَنَّةُ» آن جامی كه به برندگان می دهند، بهشت است.

«وَ الغَايَةُ النَّارُ» كسی كه در دنيا تمرين نكرده، قدرتی برای رفتن به طرف بهشت ندارد، به ناچار در دوزخ می ماند، چون راه بهشت از دوزخ عبور می كند. مسابقه

______________________________
(1)- حجر (15): 46؛ « [به آنان گويند:] با سلامت و امنيت وارد آنجا شويد.»

(2)- نهج البلاغه: خطبه 28؛ «أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ الدُّنْيَا أَدْبَرَتْ وَ آذَنَتْ بِوَدَاعٍ وَ إِنَّ الآْخِرَةَ قَدْ أَقْبَلَتْ وَ أَشْرَفَتْ بِاطِّلَاعٍ أَلَا وَ إِنَّ الْيَوْمَ الْمِضْمَارَ وَ غَداً السِّبَاقَ وَ السَّبَقَةُ الْجَنَّةُ وَ الْغَايَةُ النَّارُ أَ فَلَا تَائِبٌ مِنْ خَطِيئَتِهِ قَبْلَ مَنِيَّتِهِ أَ لَاعَامِلٌ لِنَفْسِهِ قَبْلَ يَوْمِ بُؤْسِهِ أَلَا وَ إِنَّكُمْ فِي أَيَّامِ أَمَلٍ مِنْ وَرَائِهِ أَجَلٌ فَمَنْ عَمِلَ فِي أَيَّامِ أَمَلِهِ قَبْلَ حُضُورِ أَجَلِهِ فَقَدْ نَفَعَهُ عَمَلُهُ وَ لَمْ يَضْرُرْهُ أَجَلُهُ وَ مَنْ قَصَّرَ فِي أَيَّامِ أَمَلِهِ قَبْلَ حُضُورأَجَلِهِ فَقَدْ خَسِرَ عَمَلُهُ وَ ضَرَّهُ أَجَلُهُ أَلَا فَاعْمَلُوا فِي الرَّغْبَةِ كَمَا تَعْمَلُونَ فِي الرَّهْبَةِ أَلَا وَ إِنِّي لَمْ أَرَ كَالْجَنَّةِ نَامَ طَالِبُهَا وَ لَاكَالنَّارِ نَامَ هَارِبُهَاأَلَا وَ إِنَّهُ مَنْ لَايَنْفَعُهُ الْحَقُّ يَضُرُّهُ الْبَاطِلُ وَ مَنْ لَايَسْتَقِيمُ بِهِ الْهُدَی يَجُرُّ بِهِ الضَّلَالُ إِلَی الرَّدَی أَلَا وَ إِنَّكُمْ قَدْ أُمِرْتُمْ بِالظَّعْنِ وَ دُلِلْتُمْ عَلَی الزَّادِ وَ إِنَّ أَخْوَفَ مَا أَخَافُ عَلَيْكُمُ اثْنَتَانِ اتِّبَاعُ الْهَوَی وَ طُولُ الْأَمَلِ فَتَزَوَّدُوا فِي الدُّنْيَا مِنَ الدُّنْيَا مَا تَحْرُزُونَ بِهِ أَنْفُسَكُمْ غَداً.»