مرگ و فرصت ها، ص: 59
پر از نفرت شوم و اصلًا هيچ چيزی را نگاه نكنم. «1» گفت: نتيجه چيست؟ گفت: من آن زمانی را نگاه می كنم كه درب قبر را بستند و رفتند. كرم ها آمدند و ابرو، لب ها، چشم ها، موها و صورتت را خورده اند، شكلی را دارم نگاه می كنم كه گرگ بيابان نيز از آن فرار می كند. زنا كنم؟ آنچه جوان در آينه ببيند پير در خشت خام بيند.
«إِنَّ الَّذِينَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلائِكَةُ أَلَّا تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ»
البته اين آيه خيلی توضيح دارد. يعنی عمق آيه را كه آدم می شكافد، نگاه می كند كه از لذت معنوی دارد از خود بی خود می شود.
آيه مربوط به مؤمنين زمان پيغمبر صلی الله عليه و آله نيست، آيه به صورت كلی می گويد. در همه زمان ها فساد بوده است، شما خيال می كنيد كه زمان قاجاريه، صفويه و زنديه در ايران فساد نبوده است؟ فساد هميشه بوده، ما نبايد در مقابل فساد سست باشيم كه فساد در همه جای زندگی ما رخنه كند.
صفات مؤمن در بعضی از روايات
به تعبير اميرالمؤمنين عليه السلام:
ما بايد در زندگی مانند كوه باشيم؛
«كنت كالجبل لاتحرّكه العواصف» «2»
يا امام علی عليه السلام می فرمايد:
«شيعتنا كالنحل» «3»
شيعيان ما مانند زنبور عسل، منبع فايده و سود هستند. زنبور فقط به دنبال شيره هايی می گردد كه تبديل به عسل می شود، هيچ گاه روی نجاست نمی نشيند. در
______________________________ (1)- اشاره به آيات:
سوره يوسف (12): 23- 24؛ «و آن [زنی ] كه يوسف در خانه اش بود، از يوسف با نرمی و مهربانی خواستار كام جويی شد، و [در فرصتی مناسب ] همه درهای كاخ را بست و به او گفت: پيش بيا [كه من در اختيار توام ] يوسف گفت: پناه به خدا، او پروردگار من است، جايگاهم را نيكو داشت، [من هرگز به پروردگارم خيانت نمی كنم ] به يقين ستمكاران رستگار نمی شوند.* بانوی كاخ [چون خود را در برابر يوسفِ پاكدامن، شكست خورده ديد با حالتی خشم آلود] به يوسف حمله كرد و يوسف هم اگر برهان پروردگارش را [كه جلوه ربوبيت و نور عصمت و بصيرت است ] نديده بود [به قصد دفاع از شرف و پاكی اش ] به او حمله می كرد [و در آن حال زد و خورد سختی پيش می آمد و با مجروح شدن بانوی كاخ، راه اتهام بر ضد يوسف باز می شد، ولی ديدن برهان پروردگارش او را از حمله بازداشت و راه هر گونه اتهام از سوی بانوی كاخ بر او بسته شد]. [ما] اين گونه [يوسف را ياری داديم ] تا زد و خورد [ی كه سبب اتهام می شد] و [نيز] عمل خلاف عفت آن بانو را از او بگردانيم؛ زيرا او از بندگان خالص شده ما [از هر گونه آلودگی ظاهری و باطنی ] بود.»
(2)- من لايحضره الفقيه: 2/ 53، زيارة اخری لاميرالمؤمنين عليه السلام، حديث 3199.
(3)- غررالحكم: 118، حديث 2051؛ «شِيعَتُنَا كَالنَّحْلِ لَوْ عَرَفُوا مَا فِي جَوْفِهَا لَأَكَلُوهَا.»
