مرگ و فرصت ها، ص: 392

علی عذابك فيكف اصبر علی فراقك وهبنی صبرت علی حرّ نارك فكيف اصبر عن النظر الی كرامتك أم كيف اسكن فی النار و رجائی عفوك.» «1»

چگونه در قيامت به جهنم بروم و بمانم، حال اين كه همه اميد من، اين بوده كه تو از من گذشت كنی. هيچ وقت سابقه نداشته كه اميدها را سركوب و اميدوار را رد كنی. چند سطر بعد می گويی: «و لا اخبرنا بفضلك عنك» هيچ كسی به ما خبر نداده كه تويی كه كريم هستی، اميد كسی را نااميد كنی. اگر بود كه بايد به ما گفته باشند، اما هيچ كس نگفته است.

بعد چه اسامی زيبايی را می آورد: «يا كريم يا رب» يعنی چون تو كريم، ربّ و مالك من هستی، پس هرگز اميد مرا نااميد نمی كنی.

امام سجاد عليه السلام به پروردگار عرضه می دارند: تو كه فقط مرا نداری، اما من فقط تو را دارم. من كه دو خدا ندارم تا به من بگويی: در خانه آن خدا برو. من فقط تو را دارم كه بگويم: مرا بيامرز. «2»

3- اغتنام فرصت ها

اما نشانه ديگر اهل تقوا: «و اغتنام المهل» فرصت ها را غنيمت می دانند. غنيمت دانستن فرصت. چه فرصتی بالاتر از ماه رمضان هست؟ اين فرصت عمر را نابود نكنيد. شب هنگام، برای غنيمت دانستن فرصت عمر، سحرگاهان بيدار شويد، و به خدا بگوييد: ما را بيامرز. اين غنيمت دانستن فرصت است.

______________________________
(1)- اقبال الأعمال: 708.

(2)- بحار الأنوار: 82/ 137، باب 27، ذيل حديث 17؛ «أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام قَالَ كَانَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ عليه السلام إِذَا قَامَ إِلَی الصَّلَاةِ تَغَيَّرَ لَوْنُهُ فَإِذَا سَجَدَ لَمْ يَرْفَعْ رَأْسَهُ حَتَّی يَرْفَضَّ عَرَقاً ثُمَّ يَرْفَعُ رَأْسَهُ مِنَ السَّجْدَةِ الْأُولَی وَ يَقُولُ اللَّهُمَّ اعْفُ عَنِّي وَ اغْفِرْ لِي وَ ارْحَمْنِي وَ اجْبُرْنِي وَ اهْدِنِي إِنِّي لِما أَنْزَلْتَ إِلَيَّ مِنْ خَيْرٍ فَقِيرٌ.»

صحيفة سجادية عليه السلام: دعا 50؛ «اللَّهُمَّ إِنَّكَ طَالِبِي إِنْ أَنَا هَرَبْتُ، وَ مُدْرِكِي إِنْ أَنَا فَرَرْتُ، فَهَا أَنَا ذَا بَيْنَ يَدَيْكَ خَاضِعٌ ذَلِيلٌ رَاغِمٌ، إِنْ تُعَذِّبْنِي فَإِنِّي لِذَلِكَ أَهْلٌ، وَ هُوَ يَا رَبِّ مِنْكَ عَدْلٌ، وَ إِنْ تَعْفُ عَنِّي فَقَدِيماً شَمَلَنِي عَفْوُكَ، وَ أَلْبَسْتَنِي عَافِيَتَكَ.»