مرگ و فرصت ها، ص: 361

می ترسند بپردازند و همه اين ها دروغ از آب دربيايد. می گويد: نكند چند ميليون بدهيم، اين همه گندم و جو و طلا زكات بدهيم، بعد صد و چهارده كتاب، صد و بيست و چهار هزار پيغمبر و چهارده معصوم عليهم السلام دروغ گفته باشند كه گفتند: قيامت هست؟ نكند خبری نباشد و دروغ باشد؟

اگر اين ها دروغ گفته اند، پس چه كسی راست گفته است؟ يعنی ضدّ خدا راست گفته است؟ اگر خدا دروغ گفته، پس نمرود راست می گويد؟ چون اگر خدا دروغ گفته باشد، انبيا كه همرنگ خدا هستند، آنها نيز بايد دروغ گفته باشند، اين ها اگر دروغ گفته اند، پس ضدّشان راست گفته اند؟ اگر خدا را راستگو می دانيد، پس چرا خمس نمی دهيد و دچار بخل هستيد؟ معلوم می شود خيلی از مردم دچار بيماری بخل هستند و «البخل فی النار». «1» اما در مقابل، خوشا به حال مردم كريم.

قلم گردان اموال مؤمنين

قبل از انقلاب چند خانواده دردمند بودند، من نيز طلبه بودم و خودم چيزی نداشتم كه كمك كنم، به درب مغازه يكی از افرادی كه می گفتند وضع مالی او خوب است آمدم، به او گفتم: چند نفر گرفتار هستند،- در آن زمان، سال هزار و سيصد و چهل و نه شمسی- گفت: عيبی ندارد، پانصد تومان به من داد. پانصد تومان در آن وقت خيلی بود. مثلًا ما مشكل يك خانواده را با پنجاه تومان حل كرديم. مشكل ده خانواده را می شد حل كرد.

بعد به من گفت: باز از اين برنامه ها پيش آمد، بيا. يعنی تشويق هم كرد. تا زنده بود، من هر وقت نزد او می رفتم، نمی گفت اين مقدار را بگير، می گفت: مشكل با چقدر حل می شود؟

روزی به من گفت: من اين پول دادن ها را از زمان جوانی اهلش بودم، ولی روحيه من در پول دادن را يك حادثه عوض كرد. گفت: چند تن از تجار تهران كه آدم های

______________________________
(1)- غررالحكم: 293، حديث 6555؛ «الْبُخْلُ يَكْسِبُ الْعَارَ وَ يُدْخِلُ النَّارَ.»

بحار الأنوار: 8/ 171، باب 23، حديث 114؛ «عَلِيٍّ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله عليه و آله إِنَّ السَّخَاءَ شَجَرَةٌ مِنْ أَشْجَارِ الْجَنَّةِ لَهَا أَغْصَانٌ مُتَدَلِّيَةٌ فِي الدُّنْيَا فَمَنْ كَانَ سَخِيّاً تَعَلَّقَ بِغُصْنٍ مِنْ أَغْصَانِهَا فَسَاقَهُ ذَلِكَ الْغُصْنُ إِلَی الْجَنَّةِ وَ الْبُخْلُ شَجَرَةٌ مِنْ أَشْجَارِ النَّارِ لَهَا أَغْصَانٌ مُتَدَلِّيَةٌ فِي الدُّنْيَا فَمَنْ كَانَ بَخِيلًا تَعَلَّقَ بِغُصْنٍ مِنْ أَغْصَانِهَا فَسَاقَهُ ذَلِكَ الْغُصْنُ إِلَی النَّارِ.»

الكافی: 4/ 44، باب البخل والشح، حديث 1؛ «جَعْفَرٍ عَنْ آبَائِهِ عليه السلام أَنَّ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ سَمِعَ رَجُلًا يَقُولُ إِنَّ الشَّحِيحَ أَغْدَرُ مِنَ الظَّالِمِ فَقَالَ لَهُ كَذَبْتَ إِنَّ الظَّالِمَ قَدْ يَتُوبُ وَ يَسْتَغْفِرُ وَ يَرُدُّ الظُّلَامَةَ عَلَی أَهْلِهَا وَ الشَّحِيحُ إِذَا شَحَّ مَنَعَ الزَّكَاةَ وَ الصَّدَقَةَ وَ صِلَةَ الرَّحِمِ وَ قِرَی الضَّيْفِ وَ النَّفَقَةَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ أَبْوَابَ الْبِرِّ وَ حَرَامٌ عَلَی الْجَنَّةِ أَنْ يَدْخُلَهَا شَحِيحٌ.»

الكافی: 4/ 46، باب البخل والشح، حديث 8؛ «أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله عليه و آله لَيْسَ الْبَخِيلُ مَنْ أَدَّی الزَّكَاةَ الْمَفْرُوضَةَ مِنْ مَالِهِ وَ أَعْطَی الْبَائِنَةَ فِي قَوْمِهِ إِنَّمَا الْبَخِيلُ حَقُّ الْبَخِيلِ مَنْ لَمْ يُؤَدِّ الزَّكَاةَ الْمَفْرُوضَةَ مِنْ مَالِهِ وَ لَمْ يُعْطِ الْبَائِنَةَ فِي قَوْمِهِ وَ هُوَ يُبَذِّرُ فِيمَا سِوَی ذَلِكَ.»

بحار الأنوار: 8/ 285، باب 24، حديث 12؛ «عَلِيٍّ عليه السلام عَنِ النَّبِيِّ صلی الله عليه و آله قَالَ تُكَلِّمُ النَّارُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ثَلَاثَةً أَمِيراً وَ قَارِئاً وَ ذَا ثَرْوَةٍ مِنَ الْمَالِ فَتَقُولُ لِلْأَمِيرِ يَا مَنْ وَهَبَ اللَّهُ لَهُ سُلْطَاناً فَلَمْ يَعْدِلْ فَتَزْدَرِدُهُ كَمَا يَزْدَرِدُ الطَّيْرُ حَبَّ السِّمْسِمِ وَ تَقُولُ لِلْقَارِئِ يَا مَنْ تَزَيَّنَ لِلنَّاسِ وَ بَارَزَ اللَّهَ بِالْمَعَاصِي فَتَزْدَرِدُهُ وَ تَقُولُ لِلْغَنِيِّ يَا مَنْ وَهَبَ اللَّهُ لَهُ دُنْيَا كَثِيرَةً وَاسِعَةً فَيْضاً وَ سَأَلَهُ الْحَقِيرَ الْيَسِيرَ قَرْضاً فَأَبَی إِلَّا بُخْلًا فَتَزْدَرِدُهُ.»

مستدرك الوسائل: 7/ 13، باب 2، حديث 7509؛ «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله عليه و آله السَّخِيُّ قَرِيبٌ مِنَ اللَّهِ تَعَالَی قَرِيبٌ مِنَ النَّاسِ قَرِيبٌ مِنَ الْجَنَّةِ بَعِيدٌ مِنَ النَّارِ وَ الْبَخِيلُ بَعِيدٌ مِنَ اللَّهِ تَعَالَی بَعِيدٌ مِنَ النَّاسِ بَعِيدٌ مِنَ الْجَنَّةِ قَرِيبٌ مِنَ النَّارِ.»