فارسی
جمعه 10 فروردين 1403 - الجمعة 18 رمضان 1445
قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه

مرگ و فرصت ها، ص: 38

از ظلم به خود پرهيز داشتند، «1» ولی اگر ناپرهيزی به وجود آمده، خيلی سنگين نبوده است و در حدّ قتل معنويت نبوده. مثل مريضی كه دكتر به او می گويد: سينه شما مقداری مشكل دارد، سرماخوردگی مزمن پيدا كرده ايد، مثلًا خربزه نخوريد، ولی اين مريض به خربزه خيلی علاقه دارد، اما از مريض هايی نيست كه كاملًا ناپرهيزی كند، بلكه پنهانی و با ترس و لرز مقدار كمی خربزه می خورد، سرفه اش بيشتر می شود، اما سينه آن قدر خراب نمی شود كه او را بكشد.

اين ظلم های كم و مختصر، از طرف پروردگار كريم و مهربان قابل عفو و بخشش است. شما خودتان با لغزش های اندك خانواده چه می كنيد؟ خانه را به آتش می كشيد؟ زن را طلاق می دهيد؟ بچه را از خانه بيرون می كنيد؟ معمولًا آدم های آرام و كريم، وقتی يكی از اعضای خانواده آنها اشتباه كرد، می گويند: عزيز دلم! فدايت بشوم، اين راه ضرر دارد، اگر تكرار كنی، ضررش سنگين تر می شود، اگر ادامه پيدا كند، ديگر لغزش برايت طبيعت ثانويه می شود و آن حالت خالص قلبی را از دست می دهی. اين كار را نكن. بعد هم گذشت می كند.

اثر زندگی سالم در سفر سالم

اين طايفه ای كه سالم زندگی كردند، سلامت آنها در كيفيت سفر كردنشان اثر كامل می گذارد، يعنی وقتی ملك الموت را می بينند، هيچ وحشتی به آنها دست نمی دهد، گويا رفيق صد ساله خود را ديده اند. البته او نيز وقتی بالای سر اين طور آدم ها می آيد، گويا به ملاقات رفيق صد ساله اش آمده است؛ با عشق و علاقه می آيد، لذت می برد كه فرمان خدا را اجرا كند و اين روح سالم را لمس كند.

در روايات قطعه زيبايی نقل شده است كه خداوند به ملك الموت فرمود: عمر حضرت ابراهيم عليه السلام تمام شده است، برو جان او را بگير! ملك الموت خيلی مقامش كمتر از مقام انبيای خداست. معلوم است كه مقام پايين تر، وقتی سراغ مقام

______________________________
(1)- اشاره به آيات:

انعام (6): 21؛ «ستمكارتر از كسی كه بر خدا دروغ بسته، يا آيات او را تكذيب كرده، كيست؟ يقيناً ستمكاران، رستگار نخواهند بود.»

هود (11): 113؛ «و به كسانی كه [به آيات خدا، پيامبر و مردم مؤمن ] ستم كرده اند، تمايل و اطمينان نداشته باشيد و تكيه مكنيد كه آتش [دوزخ ] به شما خواهد رسيد ودر آن حال شما را جز خدا هيچ سرپرستی نيست، سپس ياری نمی شويد.»

اشاره به روايات:

نهج البلاغه: نامه 31؛ «... يَا بُنَيَّ اجْعَلْ نَفْسَكَ مِيزَاناً فِيمَا بَيْنَكَ وَ بَيْنَ غَيْرِكَ فَأَحْبِبْ لِغَيْرِكَ مَا تُحِبُّ لِنَفْسِكَ وَ اكْرَهْ لَهُ مَا تَكْرَهُ لَهَا وَ لَاتَظْلِمْ كَمَا لَاتُحِبُ أَنْ تُظْلَمَ وَ أَحْسِنْ كَمَا تُحِبُّ أَنْ يُحْسَنَ إِلَيْك.»

غررالحكم: 455، حديث 10381؛ «إيّاكَ والظُّلمَ؛ فإنّهُ يَزُولُ عَمَّن تَظلِمُهُ ويَبقي علَيكَ.»

غررالحكم: 457، حديث 10438؛ «إيّاكَ والظُّلمَ؛ فإنّهُ أكبَرُ المَعاصِی وَ إِنَّ الظَّالِمَ لَمُعَاقَبٌ يَوْمَ الْقِيَامَةِ بِظُلْمِه.»

غررالحكم: 457، حديث 10439؛ «إيّاكَ والجَورَ؛ فإنَّ الجائرَ لا يَرِيحُ رائحةَ الجَنَّةِ.»

غررالحكم: 457، حديث 10463؛ «إيّاكَ والظُّلمَ؛ فَمَن ظَلَمَ كَرُهَت أيّامُهُ.»

مستدرك الوسائل: 12/ 103، باب 77، حديث 13635- 13636؛ «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله عليه و آله إِيَّاكُمْ وَ الظُّلْمَ فَإِنَّهُ يُخَرِّبُ قُلُوبَكُمْ» «قَالَ الصَّادِقُ عليه السلام وَ لَيْسَ مِنْ شِيعَتِنَا مَنْ يَظْلِمُ النَّاس»







گزارش خطا  

^