مرگ و فرصت ها، ص: 289

نيست بلكه قرص كشنده است، قرص كشنده ای كه اگر به قاطر بدهند بخورد، او را فوری می كشد.

شما به اين پدر مهربان كه جلوی اين ضرر فرزند خود را گرفته است، می گويی:

بی رحم! چرا اين كار را می كنی؟ آيا اين حرف عاقلانه است؟

حرفی كه در قرآن چندين بار تكرار شده، اين است كه:

«وَ أَنْ تَقُولُوا عَلَی اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ» «1»

شما را وادار نكنند كه ناآگاهانه به خدا تهمت بزنيد: كه بگوييد: ميوه ای به درختی چسبيده بوده، مگر خدا بخيل بوده كه گفته: نخور؟

بخيل نبوده، بلكه اسرار پرونده را ما نمی دانيم؛ آن ميوه، قرص كشنده ای بوده كه خدا می دانسته، نه آدم. خدا از باب محبت گفت: نرويد، كه اگر رفتيد و خورديد:

«فَتَكُونا مِنَ الظَّالِمِينَ» اين ضرر دارد. اين يك روی پرونده است.

اميرالمؤمنين عليه السلام نيز اين بحث را در بستر شهادت مطرح كردند.

رضايت سريع خدا از بندگان عاصی

خدا خيلی راحت توبه را قبول می كند، ولی به شرطی كه آن توبه، قراردادی جدی باشد. در دعای كميل می خوانيم:

«يا سريع الرضا» «2»

ای خدايی كه خيلی سريع از بندگانت راضی می شوی. يعنی تا چند دقيقه قبل ناراضی بودی، ولی همين كه با تو قرارداد توبه می بندد كه ديگر گناه نكند، فوری راضی می شوی.

اميرالمؤمنين عليه السلام می فرمايد:

اگر انسان می دانست كه چه خدای مهربانی دارد، روح در بدن او ديگر نمی ماند

______________________________
(1)- بقره (2): 169؛ «و اينكه جاهلانه اموری را [به عنوان حلال و حرام ] به خدا نسبت دهيد.»

(2)- اقبال الأعمال: 709.