مرگ و فرصت ها، ص: 286
داستان، اوصاف خود را بيان می كند؛ وصف حبّ، محبت، عشق و علاقه ای كه به آدم و حوا عليه السلام دارد كه براساس آن، به هر دو هشدار می دهد كه اگر فريب بخوريد و از من روبرگردانيد و سرپيچی كنيد:
«فَتَكُونا مِنَ الظَّالِمِينَ» «1»
دچار خسارت می شويد.
از اين خيرخواهی، نصيحت و موعظه، موج محبت پروردگار به انسان نشان داده شده است و اين كه وجود مقدس او، در هيچ ناحيه ای كمترين ضرری را برای انسان نمی خواهد.
منزه بودن ذات پروردگار از ضرر رساندن به بندگان
توجه داشته باشيد كه اين ضرری كه در قرآن مطرح است، فقط متوجه انسان است و كاری به دستگاه حكومت و خدايی خدا ندارد، يعنی وقتی اين ضرر توليد می شود، فقط دامن خود انسان را می گيرد و آتش آن، غير از دامن انسان، هيچ جا را نمی سوزاند.
|
گر جمله كائنات كافر گردند |
بر دامن كبريات ننشيند گرد «2» |
|
اگر تمام اين انسان ها دست به دست هم بدهند و به پروردگار بگويند: ما تصميم گرفته ايم كه هر چه گناه در اين عالم هست، مرتكب شويم و مانند ماهی در دريا، غرق در گناه شوند، ذرّه ای ضرر به حكومت خدا نمی خورد و شعله اش هيچ كجا را نمی گيرد، بلكه ضرری است كه فقط متوجه خود انسان است.
اميرالمؤمنين عليه السلام اين معنا را اينگونه بيان كرده اند:
«لانّه لاتضرّه معصية من عصاه» «3»
گناه هيچ گناهكاری، ضرر و زيانی به دامن كبريايی پروردگار نمی زند. محال
______________________________ (1)- بقره (2): 35؛ «از ستمكاران خواهيد شد.»
(2)- بابا افضل كاشانی.
(3)- نهج البلاغه: خطبه 184.
