مرگ و فرصت ها، ص: 217

علت برپايی قيامت

1- محدوديت دنيا

نظام آفرينش به ما می گويد: هيچ خير و سير صحيحی در اين عالم بدون نتيجه نمی ماند. انسان ها نيز بدنه همين عالم و نظام هستند، بيگانه كه نيستند، بلكه جزء همين نظام هستند، پس بايد خوبی های آنها حتماً به پاداش برسد و زشتی هايشان نيز حتماً به جريمه برسد. و اين قطعی است.

اين دنيا نيز گنجايش پاداش عظيم و عذاب عظيم را ندارد، چون هر دو طرف كلمه عظيم دارد؛ اجر عظيم، عذاب عظيم. اين عظيم را نمی توانيم درك كنيم.

پاداش و عذاب نيز ابدی است.

در اينجا نمی شود كه خدا هر كس را كه می آفريند، او را به صورت ابدی نگاه دارد، چون اين دنيا جا ندارد. اگر می خواست از زمان آدم عليه السلام همه را نگاه دارد، جا نداشت. پس انسان را به عالم بعد انتقال می دهد و در آنجا مثل اينجا كه اين نظام را برپا كرده است، نظامی را برپا می كند كه زمان برای بشر در آن، ابديت داشته باشد تا گنجايش اجر و عذاب را داشته باشد.

2- ناهماهنگی جزا و عمل در دنيا

جای عذاب خيلی از مجرمين در اينجا نيست. در كتاب هايی كه در شوروی سابق نوشته شده بود، بعضی ها توانستند از آن چارچوب بيرون آمده و اوضاع آنجا را بنويسند. يكی از آنها دفتردار استالين «1» بوده كه هميشه با او همراه بوده است. كتابی نوشته است به نام «مرگ استالين»، در اين كتاب خواندم كه استالين در ايامی كه رئيس حكومت شوروی بود، مخالفينش را می كشت. دفتردارش می گويد: مقداری كه ما خبردار شديم، او در مدت حاكميت خود، بيست ميليون نفر را كشته است.

______________________________
(1)- استالين؛ ژزف چوگاشويلی سياستمدار و رهبر روسيه شوروی (گرجستان 1879- 1953 م) او از زعمای انقلاب كبير روسيه و از همكاران لنين است. او نخست به سمت دبير كل حزب كمونيست برگزيده شد و درسال 1941 با هيتلر مخالف شد تا در جنگ جهانی دوم باكمك انگليس و آمريكا باآلمان به جنگ پرداخت. وی مدتها با قدرت و استبداد كامل بر روسيه و شوروی حكومت راند.

فرهنگ فارسی معين (اعلام): 5/ 133.