مرگ و فرصت ها، ص: 191

اين كه شخصی بسيار خوبی بودی و تمام عبادات تو نيز قبول شده، ولی به من بدگمان بودی، هميشه در دلت می گذشت چه كسی با اين عبادات ما را نجات می دهد؟ فكر نمی كنم. من مطابق با فكر خودت دارم عمل می كنم، نه مطابق با عبادات تو. تو حق نداشتی كه به من سوء ظن داشته باشی. «1» من كه در قرآن گفته ام: «قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ» «2» من كه گفته بودم: «فَأُولئِكَ هُمُ الْفائِزُونَ» «3» من كه گفته ام «وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ» «4» چرا به من اعتماد نكردی كه من تو را نجات دهم؟ تو هميشه به من بدگمان بودی كه، فكر نمی كنم ما را به بهشت ببرند.

دستگاه خدا خيلی لطيف است. اميد به پروردگار به قدری مهم است كه پيغمبر صلی الله عليه و آله فرمودند: من اميدوارم كه در قيامت، به فضل خدا به بهشت بروم، نه با تكيه به نماز و روزه و عباداتم. «5» شما جوان های مؤمن، از مردن و بعد از مرگ نترسيد. به پروردگار اميد داشته باشيد. خدا خيلی زيبا برخورد می كند:

«اللهم انّی اسئلك برحمتك التی وسعت كل شی ء» «6»

در برخورد خدا با بندگانش، اميد داشته باشيد و دلتان به خدا گرم باشد و به هيچ كس جز او دلگرم نباشيد.

در روز قيامت هيچ كس نمی تواند شما را نجات دهد؛ نه پدر، نه مادر، نه عروس، نه داماد. اين ها تا حدی در دنيا برای شما كار می كنند، اما در آخرت نمی توانند. فقط به خدا دلگرم باشيد.

لبيك خدا به بت پرست اميدوار

شبی جبرئيل ديد پروردگار می گويد: لبيك! به قدری با محبت می گويد كه معلوم

______________________________
(1)- وسائل الشيعة: 15/ 231، باب 16، حديث 20354؛ «أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام قَالَ إِنَّ آخِرَ عَبْدٍ يُؤْمَرُ بِهِ إِلَی النَّارِ فَيَلْتَفِتُ فَيَقُولُ اللَّهُ جَلَّ جَلَالُهُ أَعْجِلُوهُ فَإِذَا أُتِيَ بِهِ قَالَ لَهُ عَبْدِي لِمَ الْتَفَتَّ فَيَقُولُ يَا رَبِّ مَا كَانَ ظَنِّي بِكَ هَذَا فَيَقُولُ اللَّهُ جَلَّ جَلَالُهُ عَبْدِي مَا كَانَ ظَنُّكَ بِي فَيَقُولُ يَا رَبِّ كَانَ ظَنِّي بِكَ أَنْ تَغْفِرَ لِي خَطِيئَتِي وَ تُدْخِلَنِي جَنَّتَكَ قَالَ فَيَقُولُ اللَّهُ جَلَّ جَلَالُهُ مَلَائِكَتِي وَ عِزَّتِي وَ جَلَالِي وَ آلَائِي وَ ارْتِفَاعِ مَكَانِي مَا ظَنَّ بِي هَذَا سَاعَةً مِنْ حَيَاتِهِ خَيْراً قَطُّ وَ لَوْ ظَنَّ بِي سَاعَةً مِنْ حَيَاتِهِ خَيْراً مَا رَوَّعْتُهُ بِالنَّارِ أَجِيزُوا لَهُ كَذِبَهُ وَ أَدْخِلُوهُ الْجَنَّةَ ثُمَّ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام مَا ظَنَّ عَبْدٌ بِاللَّهِ خَيْراً إِلَّا كَانَ لَهُ عِنْدَ ظَنِّهِ وَ مَا ظَنَّ بِهِ سُوءاً إِلَّا كَانَ اللَّهُ عِنْدَ ظَنِّهِ بِهِ وَ ذَلِكَ قَوْلُ اللَّهِ عز و جل وَ ذلِكُمْ ظَنُّكُمُ الَّذِي ظَنَنْتُمْ بِرَبِّكُمْ أَرْداكُمْ فَأَصْبَحْتُمْ مِنَ الْخاسِرِينَ.»

وسائل الشيعة: 15/ 232، باب 16، حديث 20356؛ «ابْنِ رِئَابٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام يَقُولُ يُؤْتَی بِعَبْدٍ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ظَالِمٍ لِنَفْسِهِ فَيَقُولُ اللَّهُ أَ لَمْ آمُرْكَ بِطَاعَتِي أَ لَمْ أَنْهَكَ عَنْ مَعْصِيَتِي فَيَقُولُ بَلَی يَا رَبِّ وَ لَكِنْ غَلَبَتْ عَلَيَّ شَهْوَتِي فَإِنْ تُعَذِّبْنِي فَبِذَنْبِي لَمْ تَظْلِمْنِي فَيَأْمُرُ اللَّهُ بِهِ إِلَی النَّارِ فَيَقُولُ مَا كَانَ هَذَا ظَنِّي بِكَ فَيَقُولُ مَا كَانَ ظَنُّكَ بِي قَالَ كَانَ ظَنِّي بِكَ أَحْسَنَ الظَّنِّ فَيَأْمُرُ اللَّهُ بِهِ إِلَی الْجَنَّةِ فَيَقُولُ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَی لَقَدْ نَفَعَكَ حُسْنُ ظَنِّكَ بِيَ السَّاعَةَ.»

(2)- مؤمنون (23): 1؛ «بی ترديد مؤمنان رستگار شدند.»

(3)- نور (24): 52؛ «پس آنان همان كاميابانند.»

(4)- انبياء (21): 88؛ «و اين گونه مؤمنان را نجات می دهيم.»

(5)- شرح أصول كافي، محمد صالح مازندراني: 10/ 214؛ موسوعة العقائد الإسلامية، محمد ری شهري: 5/ 112؛ «ربنا عاملنا بفضلك و لا تعاملنا بعدلك.»

(6)- اقبال الأعمال: 406.