فارسی
جمعه 10 فروردين 1403 - الجمعة 18 رمضان 1445
قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه

حلال و حرام مالی، ص: 541

رفع عذاب به حرمت «بسم اللّه»

در روايتی كه گاهی منتسب به وجود مبارك حضرت مسيح و گاهی هم از قول پيغمبر عظيم الشأن اسلام صلی الله عليه و آله. نقل می كنند كه ايشان روزی از كنار قبرستانی عبور می كردند، به ياران خود فرمودند: عجله كنيد، بدويد، مانند فردی كه فرار می كند از قبرستان گذشتند.

در بعضی از روايات آمده چند روز بعد، يا يك سال بعد، باز هم مسيرشان از كنار اين قبرستان بود، اين دفعه اصحاب ديدند كه حضرت آهسته قدم برمی دارند و چيزی هم نفرمودند. يك نفر به ايشان عرض كرد: آقا، دفعه گذشته در حين عبور از كنار اين قبرستان فرمان داديد عجله كنيد، اما اين بار چيزی نفرموديد.

حضرت در جواب فرمودند: دفعه پيشين وقتی می خواستيم از كنار اين قبرستان عبور كنيم، صاحب يكی از قبرها در عذاب پروردگار بود و آنچه را كه می ديدم شما نمی ديديد، من طاقت ديدن آن عذاب را نداشتم، گفتم: عجله كنيد، چون می خواستم زودتر از آن جا بروم و آن عذاب را نبينم. اما اين بار ديدم كه عذاب، از صاحب آن قبر برداشته شده است، از جبرئيل دليل رفع عذاب، از صاحب قبر را پرسيدم، جبرئيل گفت: از اين ميّت، يتيمی باقی مانده بود و اولين درسی كه استاد به او ياد داد، آيه شريفه:

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ»*

بود. وقتی يتيم اين آيه را خواند، پروردگار فرمود: فرزند اين گناه كار، مرا به رحمانيت و رحيميت خواند، حيا می كنم كه عذاب پدر او را در برزخ ادامه بدهم، لذا او را بخشيدم. «1» اين بصيرت است، بصيرتی كه انبياء يا ائمه اطهار عليهم السلام داشتند

______________________________
(1)- اصل روايت بدين مضمون يافت نشد؛ الكافی: 6/ 3- 4، باب فضل الولد، حديث 12؛ بحار الأنوار: 72/ 2، باب 31، حديث 2؛ «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله عليه و آله مَرَّ عِيسَی ابْنُ مَرْيَمَ عليه السلام بِقَبْرٍ يُعَذَّبُ صَاحِبُهُ ثُمَّ مَرَّ بِهِ مِنْ قَابِلٍ فَإِذَا هُوَ لَايُعَذَّبُ فَقَالَ يَا رَبِّ مَرَرْتُ بِهَذَا الْقَبْرِعَامَ أَوَّلَ فَكَانَ يُعَذَّبُ وَ مَرَرْتُ بِهِ الْعَامَ فَإِذَا هُوَ لَيْسَ يُعَذَّبُ فَأَوْحَی اللَّهُ إِلَيْهِ أَنَّهُ أَدْرَكَ لَهُ وَلَدٌ صَالِحٌ فَأَصْلَحَ طَرِيقاً وَ آوَی يَتِيماً فَلِهَذَا غَفَرْتُ لَهُ بِمَا فَعَلَ ابْنُه.»







گزارش خطا  

^