حلال و حرام مالی، ص: 528

تمامی آن موجود نمی باشد. از زمان آدم تا الآن هر فردی كه دارای ايمان، اخلاق و عمل صالح بوده، بر پايه اين توصيفات بهشت او ساخته شده است. افرادی كه از دنيا رفته اند، نسبت به اعمالشان بهشت آنها كامل شده است، ولی ما كه در اين دنيا زندگی می كنيم، با نمازها، روزه ها و با شركت كردن در جلسات دينی، هنوز در حال ساختن بهشت هستيم و با فرا رسيدن مرگ، ساختمان سازی بهشت ما نيز به اتمام می رسد. الآن اگر پرده مكاشفه را كنار بزنند، مردان و زنان با ايمان، بهشت خود را نيمه كاره می بينند، هنوز چندين سال ديگر وقت دارند كه الباقی بهشت خود را بسازند. اين بهشت طبق آيات قرآن زنده با شعور، آگاه و فهميده می باشد.

زنان اهل بهشت

وجود مبارك شيخ صدوق «1» كه در قرن سوم، يعنی حدود هزار و دويست سال

______________________________
(1)- شيخ صدوق: محمد بن علی بن بابويه ابوجعفر ملقب به صدوق (م 311- 381 ه. ق) براساس حاجت پدر وی، ابن بابويه كه توسط نامه به حسين بن روح نماينده امام عصر عليه السلام از حضرت درخواست دعا جهت فرزند ذكور نموده بود؛ پس از سه روز مستجاب گرديد و خداوند منان دو فرزند مبارك به نام حسين و محمد به ايشان عنايت فرمود و محمد ابن بابويه صدوق پيوسته به اين لطف الهی مباهات می كرده است. وی از بنيان گذاران فقه شيعه در صف اول محدثين و علمای مذهب شيعه جای دارد. عمده علوم ادبی و شرعی و عقلی را در مدارس قم نزد اساتيدی چون ابوجعفر محمد بن حسن شيخ فقهای قم و ابراهيم قمی و علی بن برقی و ماجيلويه و حسين بن ابراهيم كسب فيض نمود. سپس از قم به ری پايتخت سلاطين شيعی مذهب آل بويه، مركز علما و رجال آن طائفه منتقل شد. و سپس به شهرها و كشورهای ديگر سفر نمود. با سفرهای دور و دراز در بلاد اسلامی تأليفات بسياری تا 300 عنوان نگاشت. وی به خاطر ارتباط با امراء و رجال و حضور در محافل سياسی و علمی در پرتو منطق قوی و وسعت معلومات و قلم و بيان رسا موفق شد مذهب اثنا عشری را ترويج دهد و فقه و اصول و كلام شيعه را مدون نمايد. چون اسناد و آراء او مورد قبول و تصديق ساير فقها بود او را صدوق لقب دادند. از مهمترين تأليفات ايشان من لا يحضره الفقيه، من لايحضره الطبيب، عيون اخبار الرضا عليه السلام، التوحيد، علل الشرايع، معانی الاخبار، رساله الاعتقادات، اكمال الدين و ... است. بسياری از علمای معروف از جمله شيخ مفيد، ابن شاذان، غضائری و أبوجعفر محمد دوريستی محضر درس صدوق را درك كرده اند.

دايرة المعارف تشيع: 1/ 307- 308.