حلال و حرام مالی، ص: 470
پروردگار به جهنم خطاب می كند، اصلًا خدا با بهشت حرفی ندارد، آنجا امری طبيعی است؛ چون زيبای مطلق است و زيبايی ها جلوه او است و بهشت نيز تجلّی تجسمی زيبايی های انسان است، خودش به خودش كاری ندارد، اما جهنّم غيرطبيعی و غير اصولی است كه خدا به دوزخ می گويد:
«هَلِ امْتَلَأْتِ» «1»
«امتلاء» يعنی سير و پر شدن، به هفت طبقه جهنم می گويد: آيا بس است؟ سير شدی؟ ميلياردها نفر را خوردی، از زمان حضرت آدم عليه السلام تا آخرين نفر اهل جهنم، چقدر كمونيسم، لاييك، زناكار، رباخور، ظالم و بی دين خوردی، باز سير نشدی؟
مانند دهان و معده نفس كه سيری نداشت.
مقايسه اشتهای جهنم و بهشت
مقايسه ای با بهشت كنيد، ما كلمه كثير و اكثر در قرآن در ارتباط با بهشت نداريم، «ثلّة» داريم،
«ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ* وَ ثُلَّةٌ مِنَ الْآخِرِينَ» «2»
«ثلّة»؛ گروهی، اما كثير نداريم، ولی درباره دوزخ، اكثر و كثير داريم:
«وَ لَقَدْ ذَرَأْنا لِجَهَنَّمَ كَثِيراً مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ» «3»
درباره بهشت اين حرف را ندارد؛ يعنی بهشت واقعاً خلوت است. به همين خاطر است كه پيغمبر اكرم صلی الله عليه و آله می فرمايد:
______________________________ (1)- ق (50): 30؛ «آيا پر شدی؟»
(2)- واقعه (56): 39- 40؛ «گروهی بسيار از پيشينيان* و گروهی بسيار از پسينيان.»
(3)- اعراف (7): 179؛ «و مسلماً بسياری از جنّيان و آدميان را برای دوزخ آفريده ايم.»
