حلال و حرام مالی، ص: 72

خيلی عجيب است؛ می فرمايد:

كسانی كه اخلاق مال اندوزی دارند، مال را روی هم انباشته می كنند و در راه خدا خرج نمی كنند. خدا مال حرام را اصلًا اجازه نمی دهد كه انسان انفاق كند.

انفاق در مال حلال است، نه در مال حرام. «1» مال حرام را اجازه ندارم به مسجد، يتيم و برای حلّ مشكل مشكل دار بدهم، بلكه انسان بايد مال حرام را به صاحب آن برگرداند. اينجا مسأله مال حلال مطرح است، كسانی كه ثروت سنگينی را اندوخته و مردند و در زمان حيات، اين ثروت خدا داده را كه مال خود آنها بوده، انفاق نكردند، آنها را به عذاب دردناك مژده بده.

سزای ثروت اندوزی و بخل

آن وقت آيه را ببينيد چه كار می كند؟

«يَوْمَ يُحْمی عَلَيْها فِي نارِ جَهَنَّمَ»

روز قيامت تمام ثروت اين ها را كه معادل طلا و نقره می شود، در آتش جهنم می ريزم، به اين طلا و نقره حرارت می دهم و بعد:

«فَتُكْوی بِها جِباهُهُمْ وَ جُنُوبُهُمْ وَ ظُهُورُهُمْ»

______________________________
(1)- بحار الأنوار: 100/ 14، باب 1، حديث 67؛ «النَّبِيِّ صلی الله عليه و آله قَال: لَايَكْتَسِبُ الْعَبْدُ مَالًا حَرَاماً وَ يَتَصَدَّقَ مِنْهُ فَيُؤْجَرَ عَلَيْهِ وَ لَايُنْفِقُ مِنْهُ فَيُبَارَكَ لَهُ فِيهِ وَ لَايَتْرُكُهُ خَلْفَ ظَهْرِهِ إِلَّا كَانَ زَادَهُ إِلَی النَّارِ.»

وسائل الشيعة: 17/ 82، باب 1، حديث 22045؛ «دَاوُدَ الصَّرْمِيِّ قَالَ قَالَ أَبُو الْحَسَنِ عليه السلام: يَا دَاوُدُ إِنَّ الْحَرَامَ لَايَنْمِي وَ إِنْ نَمَی لَمْ يُبَارَكْ لَهُ فِيهِ وَ مَا أَنْفَقَهُ لَمْ يُؤْجَرْ عَلَيْهِ وَ مَا خَلَّفَهُ كَانَ زَادَهُ إِلَی النَّارِ.»