فارسی
جمعه 10 فروردين 1403 - الجمعة 18 رمضان 1445
قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه

حلال و حرام مالی، ص: 458

بی گناهی، كم گناهی نيست در ديوان عشق

يوسف از دامان پاك خود به زندان می شود «1»

نفس اماره، موجب تسويل نفس

گفت: ای سلطان! در خلوت كاخ اين اتفاق به وجود آمد كه من با داشتن شوهر، به دنبال اين جوان پاكدامن بودم، اما او حاضر نشد كه جواب مرا بدهد، اما من تا جايی كه امكان داشت، زمينه را فراهم می كردم، می دانی چرا؟

«إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ» «2»

چون من زن درباری بودم، با معلمان واقعی و مربيان حقيقی ارتباط نداشتم.

هميشه ارتباط من با زيباترين لباس، خوشمزه ترين خوراك، افراد دارای مقام، طلا، نقره، گردنبند، تاج و گوشواره بود. من در اين دربار با رزق حلالِ نفس سر و كاری نداشتم و باطن من به خاطر اين كه تغذيه درست نشد، چهره «امّاره بالسوء» گرفت؛ يعنی شانه وجود مرا به طرف گناه می كشيد و من در مقابل حالت امّاره محكوم بودم.

اين بدترين محكوميت است؛ يعنی ديگر در تاريخ عالم و فضای هستی محكومی بدبخت تر و بيچاره تر از محكوم نفس امّاره نيست. امّاره صيغه مبالغه است؛ يعنی شب و روز به من فرمان می دهد كه او را با گناه تغذيه كنم. حتی خوابی كه می بينم، خواب گناه و آلودگی است.

حضرت علی عليه السلام نيز خواب می بيند، اما پيغمبر اكرم صلی الله عليه و آله را در خواب می بيند.

اما دارنده نفس اماره در خواب می بيند كه به دنبال ناموس مردم و گناه می رود

______________________________
(1)- صائب تبريزی.

(2)- يوسف (12): 53؛ «زيرا نفس طغيانگر، بسيار به بدی فرمان می دهد.»




پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
...



گزارش خطا  

^