حلال و حرام مالی، ص: 70

«وَ اللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ»

معنای آيه اين طور نيست كه؛ خدا نمی خواهد نجات بدهد، پس به جهنم رفت، نه، عكس اين است: او نخواست نجات پيدا كند، خدا نيز كاری به كار او نداشت، گفت: نمی خواهم به تو دست بدهم تا مرا نجات دهی.

اين آيه اول، حرف معمارها و مهندس ها را می زند، بايد آن را قبول كرد كه می گويند: ساختمان شما بر لبه پرتگاه رودخانه ای است كه سيل برده و بی بنيان و سست است، اينجا خانه نساز؛ چون اگر اين زمين تكانی بخورد، يا سيل ديگری بيايد، همه ساختمان را به درون آب، درّه و رودخانه می برد، اما باز او می گويد: من می خواهم اينجا خانه بسازم.

كسی دست خود را لب رودخانه ای كه زالو، قورباغه، مار و حيوانات ديگر داشت، گذاشته بود و دراز كشيده، چشم خود را بسته بود و آب می خورد. در همين وقت شخص حكيمی از آنجا می گذشت، او را ديد و گفت: اين گونه آب نخور، عقلت كم می شود. گفت: عقل چيست؟ گفت: هيچ، ما از گفته خود برگشتيم.

اختيار كردن هدايت، شرط نجات

اصلًا به پروردگار دست نمی دهد تا او را نجات دهد. فكر می كنيد در راه نجاتِ يك نفر، بايد چقدر انسان زحمت بكشد؟ سيزده سال خوب است؟ پيغمبر صلی الله عليه و آله هر روز به عموی خود بگويد: دستت را به من بده تا تو را از جهنم نجات بدهم و او به پيغمبر صلی الله عليه و آله بگويد: برو، ای جادوگر. بيست و سه سال خوب است؟ پيغمبر صلی الله عليه و آله در اين مدت به مردم بگويد: دست خود را به من دهيد تا شما را نجات دهم، اما برعكس، منافق شوند و بعد از مرگ ايشان نيز اين همه بلا بر سر دين در بياورند. باز می گوييد: چرا خدا اين ها را نجات نداد؟ خدا می خواهد نجات دهد، خود اين