فارسی
جمعه 10 فروردين 1403 - الجمعة 18 رمضان 1445
قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه

حلال و حرام مالی، ص: 272

تاريخچه پيدايش لفظ و فرقه شيعه

كلمه شيعه قبلًا بوده، اما بعد از نبوت و بيشتر بعد از وفات پيغمبر صلی الله عليه و آله مطرح شد كه در حقيقت به فرموده امام صادق عليه السلام در قرآن اين كلمه با مؤمن هيچ فرقی نمی كند. «1» البته لغت شيعه نيز در قرآن مجيد آمده است. درباره وجود مقدس حضرت ابراهيم عليه السلام اين لغت استعمال شده و در سوره مباركه قصص نيز ذكر شده است.

اما آنچه كه درباره حضرت ابراهيم عليه السلام است، در سوره مباركه «شعراء» آمده است، پروردگار می فرمايد:

«وَ إِنَّ مِنْ شِيعَتِهِ لَإِبْراهِيمَ» «2»

كلمه «شيعه»، «هاء» دارد. در ادبيات عرب به اين «هاء» ضمير متّصل می گويند و «هاء» معادل «او» در فارسی و ضمير است. اين ضمير به آيه قبل اشاره دارد كه پروردگار می فرمايد: يقيناً حضرت ابراهيم عليه السلام شيعه او بوده است.

حضرت ابراهيم عليه السلام با آن عظمت، مقام و شخصيت كه به او قهرمان توحيد می گويند و پدر تمام پيغمبران بعد از خودش نيز بوده است، يعنی همه انبيای بعد، از طريق دو فرزند او؛ يعنی حضرت اسحاق و اسماعيل عليهما السلام به وجود آمدند كه ما خانواده ای را در تاريخ بشر، پربركت تر از اين خانواده سراغ نداريم.

از نسل حضرت اسحاق عليه السلام حضرت يعقوب عليه السلام به وجود آمد، بعد حضرت يوسف عليه السلام. از نسل برادران حضرت يوسف عليه السلام حضرت موسی و هارون عليهما السلام به

______________________________
(1)- إرشاد القلوب: 2/ 404؛ بحار الأنوار: 26/ 345، باب 8، حديث 18؛ «فَمَا أَحَدٌ مِنْ شِيعَةِ عَلِيٍّ إِلَّا وَ هُوَ طَاهِرُ الْوَالِدَيْنِ تَقِيٌّ نَقِيٌّ أَمِنٌ مُؤْمِنٌ بِاللَّهِ.»

(2)- صافات (37): 83؛ «و به راستی ابراهيم از پيروان نوح بود.»







گزارش خطا  

^