ترجمه نهج البلاغه، ص: 503
می دهند.
حكمت 423
و آن حضرت فرمود: كسی كه درونش را اصلاح نمايد خداوند برونش را اصلاح می كند. و كسی كه برای دينش كار كند خداوند دنيايش را كفايت می نمايد. و هر كس آنچه را بين خود و خداست نيكو سازد خداوند آنچه را بين او و مردم است نيكو می نمايد.
حكمت 424
و آن حضرت فرمود: بردباری پرده ای است پوشاننده، و عقل شمشيری است بُرنده، پس عيوبت را با بردباری بپوشان، و با عقل خود با هوايت بجنگ.
حكمت 425
و آن حضرت فرمود: خدا را بندگانی است كه آنان را برای منافع ديگر بندگان به نعمتها اختصاص می دهد، آن نعمت ها را تا زمانی كه بخشش می كنند در دست آنان وامی گذارد، و چون از بخشش منع كنند از آنان بگيرد و به ديگران تحويل دهد.
حكمت 426
و آن حضرت فرمود: عبد را نسزد كه به دو صفت اعتماد كند: تندرستی و توانگری، چه اينكه در همان وقت كه او را تندرست بينی ناگهان بيمار می شود، و آن زمان كه او را توانگر بينی به ناگاه تهيدست می گردد.
حكمت 427
و آن حضرت فرمود: كسی كه شكوه از حاجت را نزد مؤمن برد انگار نزد خدا برده، و هر كه شكايت به كافر نمايد چنان است كه از خدا شكايت كرده.
حكمت 428
و آن حضرت در بعضی از اعياد فرمود: اين عيد است برای كسی كه خداوند روزه اش را قبول و نمازش را سپاس نهاده، و هر روزی كه خداوند در آن نافرمانی نشود روز عيد است.
حكمت 429
و آن حضرت فرمود: و آن حضرت فرمود: بزرگترين حسرتها روز قيامت حسرت مردی است كه از حرام كسب ثروت كرده، و آن را مردی به ارث برده و در طاعت خدای سبحان انفاق نموده، پس به خاطر انفاقش وارد بهشت می گردد، و ارث گذارنده داخل جهنم می شود.
