ترجمه نهج البلاغه، ص: 500

چيزی نيستيم، و دارنده چيزی نمی شويم جز آنچه او ما را دارنده آن نمايد، بنابر اين وقتی ما را دارنده چيزی نمود كه خود نسبت به آن دارنده تر است وظيفه ای بر عهده ما گذاشته، و هرگاه آن را از ما گرفت تكليف آن را از ما برداشته.

حكمت 405

به عمار ياسر رحمه الله زمانی كه گفتگويش را با مغيره پسر شعبه شنيد فرمود: ای عمّار، او را واگذار، چرا كه او از دين چيزی نگرفته مگر آنچه كه او را به دنيا نزديك كند، و عمداً خود را به شبهه ها درانداخته تا آنها را عذرخواه خطاهای خود قرار دهد.

حكمت 406

و آن حضرت فرمود: چه نيكوست فروتنی توانگران برای تهيدستان به جهت به دست آورن رحمت خدا! و بهتر از آن بزرگ منشی تهيدستان است با توانگران به خاطر تكيه كردن بر خدا.

حكمت 407

و آن حضرت فرمود: خداوند عقل را در كسی به وديعت نگذارد جز اينكه روزی او را به وسيله آن نجات دهد.

حكمت 408

و آن حضرت فرمود: آن كه با حق درآويزد، حق بر زمينش زند.

حكمت 409

و آن حضرت فرمود: دل كتاب ديده است.

حكمت 410

و آن حضرت فرمود: تقوا پيشوای اخلاق است.

حكمت 411

و آن حضرت فرمود: تيزی زبانت را عليه كسی كه سخن به تو آموخت، و بلاغت گفتارت را بر ضدّ كسی كه گفتارت را به صواب آورد به كار مگير.

حكمت 412

و آن حضرت فرمود: در آراستگی ات همين بس كه از آنچه برای ديگران نمی پسندی اجتناب كنی.

حكمت 413

و آن حضرت فرمود: شكيبا آن است كه چون آزادمردان شكيبايی ورزد، ورنه همچون تسلّیِ نادانانِ بی تجربه تسلّی يابد.

حكمت 414

[در روايت ديگری است كه به اشعث بن قيس در تسليت فرزندش فرمود:] اگر به مانند شكيبايی بزرگواران شكيبايی نمودی چه خوب، وگرنه چون فراموشی