ترجمه نهج البلاغه، ص: 498

حكمت 387

و آن حضرت فرمود: خيری كه پس از آن عذاب خداست خير نيست، و رنجی كه پس از آن بهشت است رنج نيست. هر نعمتی پايين تر از بهشت كم ارزش، و هر بلايی پست تر از جهنم عافيت است.

حكمت 388

و آن حضرت فرمود: بدانيد از جمله بلاها تهيدستی، و سخت تر از آن بيماری جسم، و سخت تر از بيماری جسم بيماری قلب است. و بدانيد از جمله نعمت ها ثروت، و برتر از ثروت سلامت جسم، و برتر از سلامت جسم تقوای قلب است.

حكمت 389

و آن حضرت فرمود: كسی كه عملش او را كُند نمايد نسبش او را تند نكند. و در روايتی ديگر است: كسی كه مقام خود را از دست داد منزلت پدرانش به او نفعی ندهد.

حكمت 390

و آن حضرت فرمود: مؤمن را سه ساعت است: ساعتی كه در آن با خداوند راز و نياز می كند، و ساعتی كه در آن به ترميم معاش اقدام می نمايد، و ساعتی كه در آن از لذتهای حلال و نيكو بهره می گيرد. عاقل را نرسد كه جز برای سه چيز سفر كند:

اصلاح معاش، يا گام نهادن در امر معاد، يا كام بردن از غير حرام.

حكمت 391

و آن حضرت فرمود: به دنيا بی رغبت باش تا خداوند تو را به زشتی های آن بينا نمايد، و بی خبر نباش كه از تو بی خبر نيستند.

حكمت 392

و آن حضرت فرمود: سخن گوييد تا شما را بشناسند، كه مرد در زير زبانش پنهان است.

حكمت 393

و آن حضرت فرمود: آنچه از دنيا پيش تو آيد برگير، و آنچه از تو روی بگرداند روی بگردان، اگر چنين نكردی در طلب روزی زياده روی مكن.

حكمت 394

و آن حضرت فرمود: چه بسا سخنی كه اثرش از حمله مؤثّرتر است.

حكمت 395

و آن حضرت فرمود: به اندازه ای كه بتوان قناعت نمود بس است.

حكمت 396

و آن حضرت فرمود: مرگ نه پستی و خواری، و خوشنودی به اندك نه دست