فارسی
جمعه 10 فروردين 1403 - الجمعة 18 رمضان 1445
قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه

ترجمه نهج البلاغه، ص: 481

برخی ديگر را خورده. و امّا غلام را حدّ الهی مقرر است. پس دست او را بريد.

حكمت 272

و آن حضرت فرمود: اگر قدمهايم در اين لغزشگاهها استوار بماند، چيزهايی را تغيير خواهم داد.

حكمت 273

و آن حضرت فرمود: به علم يقينی بدانيد كه خداوند برای بنده اش هر چند چاره جويی اش عظيم و جستجو گريش سخت، و نقشه اش نيرومند باشد بيش از آنچه در كتاب حكيمش برای او مقرّر شده به او نرساند، و بنده ناتوان و كم تدبير را نيز از رسيدن به آنچه كه در كتاب حكيمش برای او مقرر شده مانع نگردد. كسی كه به اين واقعيت آشناست و بر اساس آن حركت می كند آسايش و سودش از همه مردم برتر است. و آن كه اين حقيقت را از نظر دور داشته و در آن دچار ترديد است گرفتاری و زيانش از همه مردم بيشتر است. بسا كسی كه مشمول نعمت حق است ولی به سبب آن به كيفر حق نزديك می گردد، و بسا مبتلايی كه ابتلايش موجب احسان به اوست. ای شنونده به شكرگزاريت بيفزا، و شتاب را كم كن، و نزد منتهای روزيت توقّف كن.

حكمت 274

و آن حضرت فرمود: دانش خود را جهل، و يقينتان را ترديد قرار ندهيد. زمانی كه دانستيد عمل كنيد، و هرگاه يقين كرديد اقدام نماييد.

حكمت 275

و آن حضرت فرمود: طمع وارد كننده ای به هلاكت است كه باز نمی گردد، و ضامنی است كه وفا نمی كند. بسا نوشنده آب كه پيش از سيراب شدن گلوگيرش گردد. به هر اندازه ارزش چيزی كه برای به دست آوردنش رغبت می كنند بزرگ باشد مصيبت از دست رفتنش بزرگ است. آرزوها ديده بصيرت را كور می كند، و نصيب به جانب كسی می آيد كه به سوی نصيب نمی رود.

حكمت 276

و آن حضرت فرمود: خداوندا، به تو پناه می برم از اينكه ظاهرم در ديده مردم نيكو جلوه كند، و درونم در آنچه از تو پنهان می كنم زشت نمايد، خود را از همه آنچه بر







گزارش خطا  

^