ترجمه نهج البلاغه، ص: 472
و نماز را برای منزّه شدن از كبر، و زكات را موجب روزی، و روزه را آزمايشی برای اخلاص مردم، و حج را سبب تقويت دين، و جهاد را برای ارجمندی اسلام، و امر به معروف را به خاطر اصلاح عموم، و نهی از منكر را برای بازداشتن نادانان، و صله رحم را برای فراوانی نفرات، و قصاص را برای حفظ خونها، و اقامه حدود را برای بزرگداشت حرامها، و ترك خوردن مسكر را برای حفظ عقل، و دوری از دزدی را برای پابرجايی پاكدامنی، و ترك زنا را برای حفظ نسب، و ترك لواط را برای ازياد نسل، و شهادات را برای پشتوانه حق، بر عليه انكارها، و ترك دروغ را به خاطر شرافت راستی، و اسلام را امانی از خطرات، و امامت برای نظام امت، و فرمانبرداری را برای بزرگداشت مقام امامت.
حكمت 253
و آن حضرت فرمود: اگر بنا داريد ستمكار را سوگند دهيد، اين گونه سوگند دهيد كه از حول و قوه خدا بيزار است. زيرا اگر به اين صورت به دروغ سوگند خورد در كيفرش عجله شود. و اگر قسم بخورد به خداوندی كه جز او خدايی نيست، در كيفرش شكتاب نشود، چه اينكه خدا را يگانه دانسته است.
حكمت 254
و آن حضرت فرمود: ای فرزند آدم، خودت وصیّ خود در مال خويش باش، و همان گونه با ثروت عمل كن كه علاقه داری پس از مرگت عمل كنند.
حكمت 255
و آن حضرت فرمود: تندخويی نوعی از ديوانگی است، چون تندخو پشيمان می شود، و اگر نشود دليل بر پابرجايی ديوانگی اوست.
حكمت 256
و آن حضرت فرمود: سلامت بدن از كمی حسادت است.
حكمت 257
به كميل بن زياد نَخَعی فرمود: ای كميل، مردم خود را فرمان بده كه روز را به دنبال به دست آوردن مكارم بروند، و شب را از پی قضاءِ حاجت خفته ها باشند. قسم به كسی كه شنواييش آوازها را فراگرفته، احدی دلی را شاد نكند مگر اينكه خداوند برای وی از آن شادی لطفی بيافريند، و چون بلای به او رسد آن لطف همانند آب به
