ترجمه نهج البلاغه، ص: 47

نه به سودت. امام نگاهش را به او دوخت و فرمود:

تو را به سود و زيان من چه كسی خبر داد؟ لعنت خدا و لعنت كنندگان بر تو باد، ای بافنده پسر بافنده، منافق كافرزاده! به خدا سوگند يك بار در زمان كفر اسير شدی، و بار ديگر در اسلام، و در هر مرتبه نه ثروتت تو را سودی داد و نه تبارت به دادت رسيد. مردی كه عشيره خود را به دم شمشير بسپارد، و مرگ را به سوی آنان كشاند، حق اوست كه نزديكانش با او دشمنی ورزند، و بيگانگان از او ايمن نباشند.

می گويم: مقصود امام اين است كه اشعث يك بار در كفر و بار ديگر در اسلام به اسارت رفت. و اين كه فرمود: «عشيره خود را به دم شمشير سپرده منظورش برنامه ای است كه اشعث در يمامه با خالد بن وليد داشته.

اشعث قوم خود را فريب داد تا خالد بر آنان هجوم كرد. از آن پس قوم اشعث راو را «عُرفُ النار» ناميدند، و اين سخن در نزد عرب اصطلاحی است برای آدم دغل باز.

20 از سخنان آن حضرت است

در بيداری از غفلت و توجه به حضرت حق

اگر شما آنچه را مردگان شما ديدند مشاهده می كرديد به شيون می نشستيد و انديشناك می شديد، و مستمع حق گشته، به اطاعت بر می خاستيد، ولی آنچه آنان ديدند از ديد شما پوشيده است، و به زودی پرده ها برداشته می شود.

(محقّقاً) بينايتان كردند اگر بنگريد، و شنوايتان نمودند اگر بشنويد، و هدايتتان كردند اگر هدايت پذيريد، به درستی می گويم: عبرتها برای شما آشكار است، و به